Studeren, naar het dispuut en dan opeens: een kind

Een kind opvoeden én studeren. Zou jij het kunnen? Gina Slenders, 22 jaar, zat in haar derde studiejaar toen ze erachter kwam dat ze zwanger was. Het sloeg in als een bom: “Ik had er geen seconde rekening mee gehouden dat ik echt zwanger kon zijn.”

Toen Gina het tweede streepje op haar zwangerschapstest zag verschijnen, wist ze meteen hoe laat het was. De test vloog richting het hoofd van haar vriend en Gina schreeuwde het uit. “Ik was in shock. De test was voor de zekerheid, om mijn onderbuikgevoelens weg te nemen. Ik had er geen seconde rekening mee gehouden dat ik echt zwanger kon zijn. Het voelde zo onwerkelijk.” Die avond zaten Gina en haar vriend Kevin op de bank zwijgend voor zich uit te staren. Ze kenden elkaar net vijf maanden en nu was ze in verwachting. Zij 21, hij 20 jaar oud.

Het eerste wat Gina deed was een sigaret roken buiten op haar balkon. Ze was ervan overtuigd dat ze het kindje niet ging houden. Kevin snikte dat hij geen papa wilde worden. Nu nog niet. “Maar een paar dagen later wist ik al dat ik de baby ging houden,” vertelt Gina. Ze moest alleen nog peilen hoe Kevin erin stond. “Ik had geen idee hoe hij op dit nieuws zou reageren. Je denkt dat je iemand kent, maar je relatie is nog nooit serieus getest.” Na urenlang praten gaf Kevin de keuze aan Gina. Wat ze ook zou beslissen, Kevin zou haar keuze respecteren en bij haar blijven.

“Leden van Olof stapten op me af en vroegen of er een ‘Olofbaby’ op komst was”

Nu, een jaar later, wonen ze met zijn drieën in de binnenstad van ’s-Hertogenbosch. Gina, Kevin en hun dochter Amélie, nu zes maanden oud. Ze huren een ruim appartement op tweehoog met één slaapkamer, waar een tweepersoonsbed en een babywiegje staan. “Wanneer ze wat ouder is, moeten we hier natuurlijk weg, maar voor nu is het prima om met de baby op één kamer te slapen. Ze wordt bijna nooit wakker ’s nachts,” glimlacht Gina.

Roddels

Toen Gina in Tilburg ging studeren is ze meteen bij Olof en damesdispuut A.T.E.A.T gegaan. Ze stond dan ook volop in het studentenleven toen ze in haar derde jaar ontdekte dat ze zwanger was. Gina besloot om haar dispuut meteen in te lichten en zette een foto van haar zwangerschapstest in de groepsapp, zonder verdere mededeling. “Het voelde niet als geheim, en ik schaamde me er ook niet voor. Dus ik besloot meteen open kaart te spelen. Ik werd toen overladen met berichtjes van dispuutgenoten, die er natuurlijk vanuit gingen dat ik abortus ging plegen. Het is binnen een dispuut niet echt sociaal geaccepteerd dat iemand ineens een kind krijgt. Maar toen ik zei dat ik het kindje misschien wilde houden, reageerde iedereen heel positief en begripvol. Daar haalde ik veel kracht uit.”

Gina met haar dochter Amélie en man Kevin

En dan gaat het hard. Leden van Olof stapten op Gina af en vroegen of er een ‘Olofbaby’ op komst was. Gina besloot er geen doekjes om te winden en te vertellen dat ze samen met haar vriend besloot de baby te houden. “Dat deed ik omdat ik niet wilde dat het verhaal een eigen leven ging leiden. Natuurlijk werd er nog gespeculeerd over wie de vader was, want niet iedereen wist dat ik een vriend (van buiten Olof) had. Maar op deze manier beperkte ik de roddels in ieder geval.” Toch schrok Gina ervan hoe snel de roddels zich verspreidde: “Een meisje dat ik kende van de middelbare school appte me, en vroeg of het klopte dat ik alleenstaande moeder ging worden. Dat is zo bizar.”

Gina probeerde de negatieve verhalen van zich af te laten glijden en positieve energie te halen uit het begrip van mensen die dichtbij haar stonden. Dat lukte aardig, maar het was niet altijd gemakkelijk. Toen de buik van Gina zichtbaar begon te worden, voelde ze dat ze werd aangekeken op straat. Ze zag mensen denken: ‘Wat een jong meisje, en nu al zwanger.’ “Ik wist dat ik me er niets van moest aantrekken, maar dat doe je toch.”

Fulltime moeder

Na de geboorte van Amélie is Gina een halfjaar fulltime moeder geweest. Dat ging met pieken en dalen: “Het verzorgen van Amélie ging goed, maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Je wordt uit je actieve studentenleven getrokken en moet ineens in een moederrol kruipen. Dat is misschien wel de grootste overstap die je kunt maken.” Gina vertelt ongelooflijk blij en gelukkig met haar dochter te zijn, maar ook dat ze moeilijke fases heeft beleefd: “Het is klote als je vriendinnen naar feestjes gaan en leuke dingen doen, en ik niet mee kan. En natuurlijk is het kut als je niet naar de kroeg kan. Daar had ik weleens last van. Ik accepteerde het uiteindelijk wel, maar dat had tijd nodig. Tijdens de zwangerschap kon ik er rustig aan wennen, maar als de baby er dan is, word je er toch keihard mee geconfronteerd. Je moet voor iemand gaan zorgen. Dat besef dringt dan door: ‘Ik heb nu een baby. En die is volgend jaar niet weg. Het is niet tijdelijk, Gina, het is voor altijd.’ Dat is de harde realiteit. Ik ging van nul verantwoordelijkheden in mijn studentenleventje naar een miljoen verantwoordelijkheden als moeder.”

Amélie

Stappen

Maar Amélie weerhoudt Gina er niet van om af en toe nog lekker op stap te gaan. Als ze met haar dispuut gaat stappen, past Kevin op de baby. Maar Gina ervaart zo’n avond toch anders dan voorheen: “De rem zit erop. Ik ging altijd onbevangen op stap. Veel drinken, nergens rekening mee houden. Nu houd ik in mijn achterhoofd dat ik een dochter en een vriend thuis heb zitten, en dat dat echt serieus is. We zijn zelfs getrouwd voor de wet. Je doet geen gekke dingen meer en daar ben je je bewust van. Niet uit verplichting, maar het gebeurt gewoon. De mindset is veranderd.”

“Ik ging van een dispuut met 12 kakelende vrouwen om me heen, naar in mijn eentje hier thuis”

“En natuurlijk, het is ook een uitlaatklep om met vriendinnen te zijn. Ik zat een halfjaar alleen thuis. Zonder iemand om mee te praten. ’s Avonds, als Kevin thuis kwam van zijn werk, kon ik pas een gesprek met iemand voeren. Dus als ik dan een avondje met vriendinnen ben, ratel ik aan één stuk door. Ik ging van een dispuut met 12 kakelende vrouwen om me heen, naar in mijn eentje hier thuis. Dat mis ik wel.”

Studie

Ondertussen pakt Gina de draad weer op met haar studie Communicatie. Ze heeft een lange break gehad, maar gaat nu in deeltijd verder studeren: “Ik ga twee dagen in de week naar school en breng Amélie dan naar het kinderdagverblijf.” In de zomer van 2018 hoopt Gina af te studeren en dan gaat ze een baan zoeken. Een Master volgen, stelt ze nog even uit. “Dat we wat eerder beginnen met werken vinden we niet erg, maar het is wel jammer dat we niet kunnen reizen nu. Dat was echt een droom van ons allebei. Maar we bekijken het positief. Als Amélie rond haar 18^e op kamers gaat, zijn we pas veertig. Dan gaan we heel de wereld over reizen, ha!”

Gina is voorlopig niet van plan om een tweede kind te nemen.”Geen denken aan. Ik wilde helemaal geen kinderen. Ik houd er gewoon niet van. Nu vind ik het heel mooi dat we Amélie hebben, maar het is wel goed zo. Voor nu. Weet je, het voordeel van zo jong kinderen krijgen, is natuurlijk dat ik nog jaren kan bedenken of ik een tweede kind neem, of niet.”