Recensie: Narnia, voyage of the Dawn Treader

De acteerprestaties zijn opnieuw niet al te best. De personages blijven van bordkarton. Maar de special effects en de magische wereld waar we als kijkers in terecht komen, maken veel goed. The Voyage of the Dawn Treader, deel drie uit The Chronicles of Narnia, imponeert niet, maar vermaakt wel.

Edmund en Lucy wonen samen met hun oom en tante en hun vervelende neef Eustace in Engeland. Het leven is saai, hun neef is onuitstaanbaar, ze verlangen terug naar hun leven in Narnia. Alles veranderd als een van de schilderijen in het huis tot leven komt. Samen met hun neef Eustace worden ze het schilderij ingetrokken, waardoor ze terugkeren naar Narnia voor hun volgende fantastische avontuur.

Edmund en Lucy moeten het in de nieuwe film zonder oudste broer Peter en oudste zus Susan doen. Zij duiken alleen op in een visioen van Lucy. Wel opnieuw van de partij is Prince Caspian. De drie komen nadat ze het schilderij in zijn gezogen terecht op zijn koninklijke schip, The Dawn Treader. Ze ontdekken al snel dat een groene mist het magische land wil te overheersen. Het is nu hun missie om hiertegen te vechten.

Vanaf het moment dat de hoofdrolspelers in Narnia belandden, is de film boeiend. Neefje Eustace die in een draak verandert, slavenhandelaren, zeeslangen. Niets is te gek om de spanning erin te houden. Het muisje Reepicheep steelt opnieuw de show en zorgt voor heel wat lachsalvo’s in de bioscoop.

Natuurlijk. Het verhaal is vrij voorspelbaar. Narnia gaat niet verloren, na 2 uur bioscoopvermaak is alles weer koek en ei. En ook de moralistische boodschap die we al kennen van de eerste twee films, ontbreekt in de nieuwste film niet. In het eerste deel werd de herrijzenis bijvoorbeeld in beeld gebracht, nu legt Aslan aan het einde van de film bij zijn vertrek aan Lucy uit dat hij in hun wereld een andere naam heeft.

Al met al biedt Narnia een middagje aardig vermaak. Maar mocht er nog een vierde deel komen, dan een wijze raad voor de makers. Diep de karakters van de hoofdpersonen wat verder uit. Nu blijven de spelers typetjes. Eustace als het vervelende neefje dat zijn hart later toch op de goede plaats blijkt te hebben, Edmund als held, Lucy als het gevoelige meisje. Nu verveelt het nog niet. Maar bij een volgende film kan dat anders zijn.

Te zien in Euroscoop en MustSee

_Advertentie.