Recensie: Roger Waters – No Education

Het blijft natuurlijk een ripoff, een Mojo concert. Roger Waters in het Gelredome: entree 69 euro, 12 euro parkeren, tig keer 2,60 voor drank, 40 euro voor een hempje, 35 voor een t-shirt. Mojo, de enige echte monopolist in Nederland, daar zou eens wat meer over geschreven kunnen worden. Iets voor onze economiestudenten? Maar goed, ik had in 1990 de legendarische show The Wall gemist op de Berlijnse Muur. Dat werd me door mijn serieuze muziekvrienden nagedragen, dus ik moest wel. Als je iets groots in Nederland wil zien, dan moet je er veel geld voor over hebben.

Groots was het wel: een neerstortend vliegtuig, quadrafonisch geluid, vuurwerk, gigantische opblaasbare poppen, projecties, video mapping en de originele beelden van Gerald Scarfe. Vette gitaarsolo’s van Snowy White (voorheen Thin Lizzy). Geen gemakkelijke show: de montages waren artistiek, de beelden uitdagend, de narcistische houding van Roger himself irriteert nogal. Vaak stond de band achter de ‘muur’ die tijdens het concert werd opgetrokken.

Het antimilitarisme was dik aanwezig, er werd feilloos een link gelegd tussen de dood van opa en vader in WO1 en 2 naar de Iraanse opstandelingen nu. De Berlijnse muur werd vergeleken met de Israëlische muur nu. Je voelt tijdens het concert de beklemming als je nadenkt over de deelname van Nederlandse militairen aan de Libische oorlog. En dan de muziek, die stond nog als een huis, maar niks veranderd is sinds 1990.

_Advertentie.