Recensie: Breda Jazz

De weermannen voorspelden een dag vol regen. Toegegeven, zondagochtend kletterde de regen nog tegen de ramen en overstroomden de straten bij het Bredase Spanjaardsgat zelfs even. Maar daarna brak de zon door en werd het een dag met overvolle terrassen en heel veel goede muziek (en wat slechte). Het 41ste Breda Jazz Festival trok opnieuw duizenden bezoekers.

Vijftigplussers en liefhebbers van zwarte kleding. Wie dat nog met jazz associeert loopt hopeloos achter. Ja, vijftigplussers waren er genoeg op zondag, maar ook studenten en fleurig geklede bezoekers wisten het evenement goed te vinden.

Verspreid door de binnenstad van Breda staan elf podia. Het devies luidt: Als de muziek bij het ene podium niet van je gading is, gewoon doorlopen naar een van de andere elf podia. Er is vast wel ergens iets wat beter bij je smaak past.

We zakken weg in de loungebank bij een café in de buurt van het Spanjaardsgat. Het podium waar Walking the Trigger optreedt is zo niet te zien, maar wel prima te horen. Mensen kijken, is een van de favoriete bezigheden van de verschillende terrasgangers. Feestende studenten, klassieke jazz-liefhebbers, jonge gezinnetjes. Ze komen allemaal voorbij.

Overal in de stad lopen jazzbands rond. De een wat zuiverder klinkend dan de ander, het zweet op hun gezichten van inspanning en de warmte. Traditiegetrouw is de zondag de rustigste dag van het vierdaagse evenement, maar dit keer is dat anders. Overal is het aanschuiven.

De muziek is niet overal even goed. Als een band een lied inzet dat van Rowen Heze zou kunnen zijn, is het hoog tijd om door te lopen. We komen voor jazz en blues en voor niets anders.

Op een klein binnenplein zorgt de Festival Surpise band onder leiding van Johnie Faren ervoor dat de beentjes van enkele toeschouwers de lucht ingaan. Het plein is afgeladen vol. Geen wonder, want Faren heeft een buitengewoon gevoel voor ritme. Niet voor niets treedt hij over de hele wereld op.

Op een pleintje bij de Veemarktstraat luistert het publiek geboeid naar Mexicaanse muziek. Waar kennen we die man alweer van? is de gedachte als je de leadzanger ziet. Het is Joris Linsen, de bekende presentator van programma’s als Hello Goodbye. Linssen is niet alleen geschikt als presentator, maar zeker ook als entertainer, zo blijkt. Met jazz heeft het weinig te maken, maar het trekt wel publiek.

De winkels zijn open op deze zondag en dat zorgt ervoor dat de rekken met blikjes frisdrank en bier geplunderd worden. Een groot deel van Breda Jazz speelt zich in de buitenlucht af en dus kiest een deel van het publiek ervoor om hun eigen drank mee te nemen. Ook de horeca doet goede zaken. Het is vechten voor een plekje op het terras.

Al met al is Breda Jazz zeker een bezoekje waard. De 41e editie was opnieuw erg geslaagd. Alleen jammer dat het niet alleen meer puur om jazz gaat, maar net zo goed om pop, rock en andere genres. Dat kun je ook op andere festivals vinden.