Over vrouwen (2)

In mijn vorige blog vestigde ik de aandacht op een passage uit het boek Lisa’s adem van Karel Glastra van Loon, om de merwaardige, door onverklaarbare oerwetten gedreven handelwijze van vrouwen inzichtelijk te maken. Niet veel later mocht ik daarvan opnieuw getuige zijn, nota bene op dezelfde pagina. De jongen en het meisje om wie het in het verhaal gaat, hebben een kop koffie gedronken in een café. En dan komt het… “Ik wil nog even naar schoenen gaan kijken”, zegt het meisje als ze hebben afgerekend en weer buiten staan, “loop je een stukje mee?” Natuurlijk loopt de jongen een stukje mee. Niet naar een winkel met huishoudartikelen, niet naar een groothandel in ijzerwaren, of een kralenboetiek, zelfs niet naar een kledingzaak. Nee: naar een schoenenwinkel. Het kan niet missen. Wat hebben vrouwen toch met schoenen? Waarom willen ze altijd schoenen kijken, schoenen passen, schoenen kopen, nieuwe schoenen kopen, nog meer schoenen kopen? Of laarzen, espadrilles, teenslippers, sandaaltjes? Wat is dat toch? Is dat genetisch bepaald? Dubbel x-chromosoom dus schoenenfetisjisme? Toen Assepoester haar glazen muiltje verloor, dacht ze waarschijnlijk: ach, morgen maar even de stad in, het is uitverkoop, de glazen muiltjes zijn in de aanbieding. Ik kan me niet voorstellen dat die prins erg gelukkig is geworden toen hij eenmaal met haar was getrouwd. De rest van zijn leven muiltjes kijken. Maar lieverd, je hebt er al zo veel… Niet zeuren jij, muil houden!