Bedankt voor de bloemen (Mijn kerstvakantie, deel 1)

In de kerstvakantie mocht ik tentamens rechtsgeschiedenis nakijken. Nu is mijn huis normaal gesproken al een stal, maar nu helemaal, inclusief kribbe met kindeke Jezus, zijn moeder en adoptiefvader, herders, koningen en nog wat kerstfauna. Dit alles op schaal natuurlijk, en op tafel. En aan die tafel zat ik tentamens na te kijken. De eerste vraag had betrekking op de juridische procedures die de oude Romeinen hebben gekend. Vraag me ook niet waarom, maar daar ging die vraag over. Zoals bij wel meer archaïsche rechtsculturen speelden ook bij de Romeinen priesters een belangrijke rol binnen het rechtsbedrijf. In de derde eeuw voor Christus werden deze priesters evenwel vervangen door speciale functionarissen.

Ook het merendeel van de studenten die aan het tentamen hadden deelgenomen, was dit niet ontgaan. Wel werden deze priesters door veel deelnemers aangemerkt als katholieke priesters, die zich op gezag van de paus met juridische zaken bezighielden en aldus de belangen van de kerk veiligstelden. Ik zag het al voor me – derde eeuw vóór Christus, de ene Romein tegen de andere Romein: Hé, wat zie jij er raar uit… Ja, ik ben paus. Zo, dat is leuk, en wat doe je de hele dag? Nou, niet zo heel veel eigenlijk, voornamelijk wachten. Ach zo, succes dan maar. Ja, dank je, en bedankt voor de bloemen.

Ik zuchtte en keek naar het kerststalletje, naar het pasgeboren kerstkind in zijn kribbe, nog onbewust van het bestaan van rechtenstudenten, met hun unieke historische besef. O here God, kreunde ik (want zo praten wij thuis). O here God. En dit was nog maar de eerste vraag. Ik keek naar wat er gevraag werd bij vraag 2, en begon zacht te huilen.