Aangenaam, een groentje

Groen is hip. Maar waarom zou ik? Ik ben toch geen hippie die ’s nachts nertsen gaat bevrijden, ik sla muggen gewoon plat, treiter wespen door ze in bier dronken te laten worden, elektrocuteer vliegen bij bosjes (en ik de keuken), hou van een bedreigde haring of tonijn op z’n tijd, zie het liefst zo min mogelijk groene skipistes, en toiletpapier moet bij voorkeur lekker dik en zacht zijn.

Toen ik echter ’s avonds aan mijn niet-biologische cherrytomaatjes zat omdat die goedkoper zijn dan biologische cherrytomaatjes, en omdat ik tomaatjes lekker vind, bedacht ik me dat ik eigenlijk onbewust groen ben. Een blik door mijn kamer bevestigde deze gedachte; hij is volledig klimaatneutraal!

Zo zorg ik altijd dat het binnen net zo warm is als buiten, omdat ik het beste voor heb met vogeltjes. Daarom stook ik in de winter graag voor ze door mijn ramen open te zetten. Verder heb ik wel een tv, maar staat die nooit aan. Ik gebruik hem vooral om stof te verzamelen, dat ik vervolgens niet opzuig. Zo bespaar ik dubbel op de energiekosten; zowel de tv als de stofzuiger op non-actief.

Niet alleen ik, maar ook mijn koelkast is extreem zuinig. Ik heb een smartphone, en geen oude, dikke en bovenal hyperonzuinige Nokia koelkast. Waar de gemiddelde telefoon zonder  Wordfeud, Whatsping  en Angryapp elke dag aan de voeding moet vanwege de lamme accu, moet die van mij dat ook, maar dan heb ik er wel iets mee kunnen doen!

Last but not least: ik heb planten in mijn kamer! Drie cactussen, want ik heb er een zo goed verzorgd dat hij verdronk en overleden is aan tenattewortelschimmel. Naast de eervol begraven cactus heb ik echter ook nog twee gewone planten en een plantenspuit met een groene sticker.

Deze groene trend gaat buiten de deur verder: ik werk (ja, ik werk!) in de groene ruimte van het Academiagebouw  en in een klimaat gecontroleerde ruimte van de Library (als je het controleert, warmt hij niet ongewenst op; dat moeten we wereldwijd invoeren). Verder ga ik zo min mogelijk naar de kapper omdat ik het haat als mensen noodgedwongen maar zonder expliciete toestemming aan mijn haar zitten. Dat geeft mij op straat toch een soort hippie-look.

Ik begreep ineens dat er diep in mij ook een groene hippie schuilt. Lichtgroen misschien, maar dat doet er weinig toe. En omdat onkruid niet vergaat, kun je er maar beter mee leren leven. Genoeg redenen om de komende tijd groentjes te eten in plaats van niet-biologische cherrytomaatjes, en veel groene blaadjes sla op mijn broodje te doen en zo mee te werken aan een groene(re) campus!

Michael Doove (23) is student Communicatie- en Informatiewetenschappen en blogt voor Univers.