Internationale dagen

Afgelopen week was het weer zover. Internationale vrouwendag. Een dag waarop vrouwen even helemaal vrouw kunnen zijn en dus extra afwassen. Oh wacht.. De dag erna, op twitter werd een negerdag in het leven geroepen door de Nederlandse twitteraars. De Amerikanen vielen gelijk over ons kleine landje heen, want het N-woord was gevallen. Allemaal van die dagen die de (inter)nationale maatschappij viert om redenen die voor mij niet helemaal duidelijk zijn.

Een grote greep uit het brede scala:
Internationale vrouwendag. Wereld Anti-Tabaksdag. Dag van de Arbeid. Werelddag voor de bestrijding van woestijnvorming en droogte (op 17 juni, echt waar). Internationale dag van transgender-rechten. Dag van Europa. Proefdierendag. Wereldtuberculosedag. Internationale moedertaaldag. Pi-dag.

Ik voel me verwaarloosd. Ik ben geen vrouw, ik rook, ik arbeid niet, woestijnen zijn lekker warm, ik ben al helemaal geen transgender, Europa moet ik niet zoveel van hebben, Brabants wordt nog steeds niet als moedertaal erkend en ik heb een gruwelijke hekel aan wiskunde.

Brabantse mannen (en die wonen er genoeg in Tilburg, lijkt me), er is werk aan de winkel. Want er is geen dag van de Brabantse mannen. En laten we eerlijk zijn mannen, we verdienen zo’n dag. Niet omdat we zielig zijn (vrouwendag, woestijnendag, dag van het schaap) maar omdat wij Brabantse mannen zijn. Meer uitleg is toch niet nodig.

Mochten er mannen zijn met suggesties voor een leuke dag, dan mogen die in de reacties hieronder. Ik stel voor 8 maart. En dan verplaatsen we Internationale Vrouwendag naar 29 februari. Dat zal ze leren.