Scriptiestresskip met een onsje ander onderwerp
“Hebt u voor mij een scriptiestresskip en een onsje ander onderwerp, met een snufje lange thesistenen erbij. Ik loop namelijk al op mijn tenen. En ach, doet u mij ook maar een nieuwe scriptiebegeleider en wat meer overzicht. Light graag, zonder toegevoegd uitstelgedrag.”
Scriptieperikelen, welke student heeft er geen last van? Ik mag absoluut niet klagen met mijn begeleider, ik heb een geweldig interessant onderwerp, en ik werk nota bene bij het Scriptorium. En toch, toch heb ik het moment bereikt: ik ben vastgelopen. Op een dood spoor. En dat is lastig, want je moet terug naar het rechte spoor (of pad, maar dan heb je een groter probleem), maar je kunt het niet op eigen kracht.
Daarom wat tips. Te beginnen met de Cinecitta. Ga op maandagavond naar de film (Intouchables!), neem er een speciaalbiertje bij, en ontdek dat je hoofd even niet bij het beeldscherm houden erg verfrissend kan werken. En als het met jouw scriptie wel vlot, ga dan ook. De Cinecitta gaat binnenkort immers dicht voor een half jaar. Alternatief is eindelijk een keer de afwas van jou en je huisgenoten doen; als je maar intensief moet poetsen en even met je hoofd weg bent van je scriptie.
Verder helpt het om te gaan stappen. Zo lang en zo veel mogelijk, en vooral als je het overzicht kwijt bent. Probeer dan met 100 decibel herrie en slechte muziek om je heen uit te leggen waar je scriptie over gaat. En doe dat dan bij een gespierde jongeman, of een blonde chick. Wedden dat je dan wel to-the-point kunt formuleren. Je moet ook wel, anders loop je een blauwtje, en je bent liever gewoon blauw.
Nog een tip is de vuilnisman aanspreken. Laat je in jouw studentenhuis het vuil gewoon staan en zie je de vuilnisman dus nooit, probeer het dan eens bij de postbode, deurwaarder, of gewoon je huisbaas. Vertel ze waar je in je ingewikkelde proces bent vastgelopen. Ze mogen dan onwetend zijn, ze weten doorgaans wel de oplossing!
Ben je niet zo’n vage nerd die naar arthousefilms gaat in de Cinecitta (shame on you), gebruik je plastic borden, haat je stappen (nepstudent), of ben je bang voor eenvoudige maar o zo gelukkige mensen, dan zijn er nog voldoende andere oplossingen. Praat er eens over met iemand.
Lieve huisgenoten of -dieren, overenthousiaste schoonouders, bomen, of schrijftutoren die problemen, struikelblokken en valkuilen kennen. Voor je het weet ga je stomend en op volle snelheid naar het eindstation: werken tot je zeventigste!
Meer of betere tips? Ik hoor het graag! Net als de andere lezende studenten hier…
Michael Doove (24) is student Communicatie- en Informatiewetenschappen, schrijftutor bij het Scriptorium, en blogt voor Univers.
