Meimering

Het leven kan heel mooi zijn. Soms. Vooral in de maand mei vind ik het leven heel mooi. Dat heeft niets te maken met de lente, met ontluikend groen, dartelende lammetjes, schuimend bier, opspelende hormonen, de drang tot voortplanten. Niets van dat alles. In de maand mei krijg ik mijn vakantiegeld. En in de maand mei krijg ik geld terug van de belasting. Daarom is mei zo’n mooie maand. Dit jaar leek de meimaand echter wel bijzonder mooi te gaan worden. Ik ontving een brief van mijn telefoonprovider met de mededeling dat mij over de maand april abusievelijk te veel kosten voor het gebruik van voicemail in rekening waren gebracht. Daarom werden mij niet alleen welgemeende excuses gemaakt, maar zou ik ook “ruimhartig worden gecompenseerd” doordat mij alle – ik herhaal alle – voicemailkosten over de maand april zouden worden terugbetaald. Deze voicemailkosten bedroegen 43 eurocent. Tranen welden op in mijn ogen, maar ik weet niet of dat kwam door de ruimhartige vergoeding die mij in het vooruitzicht werd gesteld, of door het plotselinge besef dat in april bijna niemand het de moeite waard had gevonden om een berichtje voor mij in te spreken, dat waarschijnlijk nauwelijks iemand het de moeite waard had gevonden om mij eens op te bellen. Drieënveertig eurocent. Als je het bedrag voluit schrijft, lijkt het meer.