Recensie: De Tafel van Bader

Foute mannenclubs

In herenclubs gebeuren foute dingen, daarom mogen er geen kletsende vrouwen lid worden. Het vernisje van beschaving verdwijnt snel met wat drank en vrinden onder elkaar. Als buurvrouw van een historisch café waar herensociëteiten en een Rotary vergaderen zie en hoor  ik de elitaire ranzigheid in de nacht voorbijtrekken. De rondhangende Marokkanen in mijn oude buurt waren vriendelijker.

Tias-hoogleraar Ruud Galle schreef De Tafel van Bader, een boek over zo’n herensociëteit. Het begint natuurlijk keurig. De goede wijn vloeit en de discussies zijn hoogstaand, men schermt, men zeilt, men luistert Debussy. De vrinden hebben allemaal tijd zat, geen tentamens na te kijken, geen jankende kinderen met volle luiers, geen vegetarische drugsgebruikende schoonzoons en al zeker geen vrouw met legging. Nee,  alles is even nobel, iedereen is rijk en men geniet van de geneugten des levens. Op een gegeven moment loopt het uit de hand en rara hoe komt dat: een vrouw! De hele plot zal ik hier niet verraden, maar er valt een dode bij het schermen.

Tot nu toe klinkt het allemaal wel spannend. Een herenclub en een vrouw, wat intellectueels en wat vunzigs. Toch is het boek niet lekker om te lezen, het taalgebruik is ouderwets en hoekig, de personen zijn niet echt. De schrijver heeft geprobeerd er zoveel mogelijk hoogstaande dialogen in te vervlechten, dat maakt het verhaal traag. Het gezever van de heren is vaak niet functioneel voor het verhaal. De sfeer in de herenclub genaamd ‘De tafel van Bader’ wordt wel goed geschetst, u waant zich aan tafel bij  ‘de Witte’ in Den Haag.  Als u houdt van het sfeerverhaal van dit soort clubs dan is dit een aanrader, maar voor vrouwen en loonslaven is dit boek niet bedoeld. Het is maar dat u het weet.

De Tafel van Bader door Ruud Galle, 19.95. Uitgegeven door Praesidio. Ruud Galle is hoogleraar bij Tias Nimbas.