Recensie: dEUS, Following Sea
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Die van dEUS ook. Want ineens ligt daar het nieuwe album van de Belgische rockgoden in de winkels, Following Sea. Zonder aankondiging, zonder marketingcampagne, en een krappe acht maanden na Keep You Close. En dat is verrassend snel voor een band die er niet om bekend staat aan de lopende band muziek af te leveren.
De opwinding is dus groot. Wonderen bestaan toch! Natuurlijk had Tom Barman na Keep You Close gezegd dat ze nog zoveel muziek overhadden dat er snel een nieuwe release zou verschijnen. Maar wie hechtte daar veel geloof aan? dEUS heeft sinds 1994 welgeteld zes albums afgeleverd, Tom Barman is nou niet bepaald de Speedy Gonzales van de popmuziek.
En nu trekt dEUS ineens een sprintje. Dat zorgt ervoor dat je voor de beluistering van Following Sea ook zo je bedenkingen hebt. Barman en kornuiten zullen toch niet zijn gestruikeld tijdens het rennen? Worden we hier opgezadeld met een paar bijeengeschraapte leftovers? Een verzameling b-sides?
Die bedenkingen kunnen rap in het vriesvak worden gemieterd. Albumopener “Quatre mains” is een beest van een song. Lenig en sexy als een luipaard kruipt het voort over een dwingende baslijn en duistere synths. Als de aan geilzucht lijdende bastaardzoon van Serge Gainsbourg praat Barman zich in het Frans een weg door het nummer en doet dat met verve. Opvolger “Sirens” ruimt wat tijd in voor verstilde schoonheid, waarna “Hidden Wounds” opent met een motherfucker van een groove en langzaam uitgroeit tot een groots en meeslepend epos. Filmische muziek, waar dEUS het patent op heeft.
Het robotachtige funknummer “Girls Keep Drinking” gooit nog wat olie op het vreugdevuur. Het trio “Nothings”, “The Soft Fall” en “Crazy About You” is daarna opeens een eiland van rust en luchtigheid. Vooral “The Soft Fall” en “Crazy About You” klinken bij een eerste beluistering wel erg poppy, maar vooral het refrein van “The Soft Fall” blijkt onweerstaanbaar.
Het venijn zit hem in de staart, ook bij Following Sea. “The Give Up Gene” klinkt als een bom die ieder moment kan ontploffen, “Fire Up The Google Beat Algorithm” is een lekker opgefokt en stekelig nummer dat aan de Pixies doet denken. En met het cryptische “One Thing About Waves” heeft dEUS een prachtige afsluiter in huis, met een bezwerende opbouw die steeds intenser wordt.
Tom Barman vertelde in een interview dat dEUS bij het nieuwe album eenzelfde manier van werken hanteerde als tijdens de opnamen van In A Bar Under The Sea, een van de beste albums uit de dEUS-catalogus. Losjes, spontaan, zonder druk van buitenaf. En dat is terug te horen. De nummers klinken fris en puntig, staan voortdurend onder hoogspanning zonder te exploderen, wat je doet verlangen naar meer. Met Following Sea laat dEUS een boot te water die het in zich heeft om de internationale wateren te domineren.
