Recensie: La Délicatesse

Weer eens wat anders bij de Sneak Preview, de Franse film La Délicatesse. Oprecht, verdrietig, romantisch en grappig, allemaal in een. Een mooie film! Behalve als je een van die velen bent met een eenkennigheid naar Hollywood.

En dat zijn er veel, bijna de helft van de Sneakgangers kan blijkbaar niet tegen de afwezigheid van de herkenbaarheid van Hollywood en vertrekt. Het deel dat overblijft, is overduidelijk wel gecharmeerd van de Franse aanpak. Er wordt regelmatig gelachen, niet om makkelijke meligheid, maar om grappige en herkenbare situaties. Dat is de kracht van deze film, een klein verhaal waarin je meeleeft met gewone mensen.

Dat wil ook zeggen dat de acteurs herkenbaar zijn als echte mensen. Niet overdreven opgemaakt of gestyled en lelijk als ze huilen. De onaantrekkelijkheid heeft  ook een eigen functie in het verhaal. Wat dan wel jammer is, is het bekende gezicht van hoofdrolspeelster Audrey Tautou, bekend van Amélie en The Da Vinci Code. De herkenbaarheid en opvallend dunne ledematen van wat soms de enige grote actrice van Frankrijk lijkt te zijn, leiden toch af.

Tautou speelt de lieftallige Nathalie Kerr die zich in een sprookjesachtige verliefdheid bevindt met haar vriend en al snel haar man François. Tot ze haar soulmate verliest bij een ongeval en ze er opeens helemaal alleen voor staat. Wat dankzij de authenticiteit keihard overkomt. De façade die ze hierna optrekt naar de buitenwereld begint pas af te brokkelen als ze haar sullige en onhandige collega Markus leert kennen.

Het persoonlijke en gevoelige verhaal van La Délicatesse heeft een bepaalde fijnzinnigheid die niet iedereen aanspreekt. Wat dat betreft snap ik echt wel dat mensen er geen behoefte aan hebben als ze lekker naar de bioscoop gaan. Misschien dus niet de beste film op zaterdagavond met een groep vrienden. Maar zeker een heerlijke film voor een brakke zondag saampjes op de bank.

‘La Délicatesse’, gezien in de Sneak Preview in Pathé. Vanaf 28 juni in de bioscoop.