Vakantiememoires

Gillende kinderen in het vliegtuig, schreeuwende kinderen tijdens de excursies, dreinende kinderen bij het zwembad. Een kind op een step in de eetzaal. Een kind met twee borden vol toetjes terwijl het buffet nog maar net vijf minuten open is. Ouders met meer tatoeages dan opvoedkundige inzichten. Vrouwen die geen bikini zouden moeten dragen, mannen die beter wel een bikini kunnen dragen. Mannen met veel borsthaar, ook op hun schouders en rug; vrouwen die vergeten zijn hun lady shave in te pakken. Een man die met zijn laptop op vakantie is; zijn vrouw mocht ook mee. Een gezin waarvan de leden de hele avond gezellig zitten chatten, maar niet met elkaar. Fransen die geen Engels spreken. Engelsen die je ook niet kunt verstaan. Een Belg die zegt dat hij uit Nederland komt omdat de ober niet weet waar België ligt. Een Rus die zijn dochter met een tennisbal bekogeld omdat zij niet naar hem luistert.

Ik zit aan de rand van het zwembad en drink een cocktail met een schijfje citroen en parapluutje. De cocktail is niet lekker. Ik denk aan de zondvloed. Aan de Apocalyps. Aan de mogelijkheid van een legitieme abortus tot en met het dertiende levensjaar van het kind. Aan een aanpassing van de euthanasiewetgeving waarbij het criterium ‘ondraaglijk lijden’ ook relevant is voor mensen in de onmiddellijke nabijheid van de persoon in kwestie. Ik bestel nog een cocktail. Deze is blauw en ook niet lekker. Met een parapluutje en een schijfje citroen. Wat een ellende overal om me heen. Wat een triestheid. Wat een treurnis. Wat heerlijk toch allemaal. Ik geniet met volle teugen. Volgend jaar gaan we weer!