Recensie: IVN wandeling door de Warande
De Oude Warande is 300 jaar! Reden voor allerlei festiviteiten, maar waar het eigenlijk om gaat is het bos. Daarom de wandelschoenen aangedaan en met de natuurvrienden van de IVN een wandeling gemaakt door de achtertuin van de universiteit. Met als bijzonder hoogtepunt: spelende Siberische grondeekhoorns in de avond!
Mijnheer Poppe van de IVN moppert wel een beetje: “We hebben maar zo kort de tijd, het is schandalig dat er niet meer tijd is voor wandelingen door dit bijzondere bos. Ik zou er zo een halve dag aan kunnen besteden.” Dat vinden ook mijn medewandelaars, vooral oudere Tilburgers uit de buurt. “Dadelijk is er een lezing in het Engels, wat hebben we daar nou aan? Daarbij verstoren ze de rust in het bos met hun concerten. Zeker dezelfde mensen die de Zwarte Doos in ons bos hebben gezet”. De toon is gezet: dit zijn de echte Tilburgse natuurliefhebbers. Maar zo gauw we gaan lopen zijn ze stil, en mijnheer Poppe legt met zachte stem uit waarom het bos zo bijzonder is.
“Het is de leeftijd van het bos en het bijzondere ontwerp dat het uniek maakt. Van oorsprong bestond dit gebied uit hei, bedoeld voor de schapen van de kleine boertjes uit deze omgeving. Het was gezamenlijke grond voor alle Tilburgers. In 1712 kwam daar abrupt een einde aan. In dat jaar besloot Prins Willem von Hessen-Kassel dat iets wat van iedereen is, van niemand is. Hij eigende het zich toe en legde er een sterrebos aan. Vandaag de dag kan de Tilburgse bevolking dit ontwerp, dat bijna volledig in de oude stijl is gerestaureerd, gewoon bezoeken. Dat was in vroeger tijden wel anders! Pas in de vijftiger jaren van de vorige eeuw was de gewone burger weer welkom in de Oude Warande.”
Mooie verhalen dus over de geschiedenis, over de prachtige bomen en discussie over het kappen van de oude beuk in het midden van de Warande. Tot onze verbazing ontdekt een van de natuurvriendinnen spelende eekhoorns. Knabbel en Babbel in het echt. Ze zijn totaal niet schuw en dartelen rond. “Dat hebben we toch maar mooi in Tilburg”, zegt een van de dames vol trots tegen me.
