Sollicitatie-moedeloosheid

We studeren op het verkeerde moment (af), heb ik begrepen. Als ik de spookverhalen die ik mezelf heb laten vertellen mag geloven. Ik had de laatste Univers vooraf niet gelezen, maar na de prachtige vorige cover met gedenkwaardige onderwerpen in het blad, verwacht ik nu een verhaal van een meer negatieve strekking.

Zelf heb ik vooralsnog weinig last van sollicitatiemoedeloosheid. Nadat ik mijn puberale energie ben verloren in de koelingen en kantines van de Albert Heijn, heb ik me met succes overal op de universiteit naar binnen weten te praten. (Naar binnen) werken houd ik namelijk niet zo van.

Nu komt er toch het moment dat ik, en met mij vele afgestudeerden, de wereld van hel, cv’s, verdoemenis en sollicitaties mag (lees: moet) gaan betreden. De fase van studentenbijbaantjes waarbij je jezelf met een knipoog, kort rokje of gespierbalde arm in een hormoonrijke omgeving naar binnen flirt (letterlijk dan wel figuurlijk) is toch echt voorbij.

Nee, vanaf nu moeten wij indruk gaan maken met uitermate indrukwekkende ervaringen als bestuurslid bij een marginale ‘dertien-in-een-dozijn-studievereniging’, geweldige ervaringen tijdens buitenlandse studies in de Randstad of Groningen, of een prachtige stage waarbij je veel ervaring hebt opgedaan. Als slaaf, tegen een stagevergoeding. Om vervolgens afgewezen te worden wegens te weinig ervaring.

Daarom wat arbeidsmarkttips van mijn kant, want ik ben de beroerdste niet. Stop met je studie en ga iets (minder) leuks doen op het hbo of (nog beter) mbo, beloof bij je vakkenvul- of bordenwassollicitatie eeuwige trouw tot de dood jullie scheidt, of blijf nu lekker zitten waar je zit tot de economische rampspoed voorbij is en de zondvloed van openstaande vacatures zich openbaart.

Het leven van een arbeider in spé kan soms zo eenvoudig zijn.

Michael Doove (24) is een net afgestudeerd student Communicatie- en Informatiewetenschappen op zoek naar een baan, en blogt voor Univers.