Recensie: De Bonbonfabriek

De klucht. Je haat het of je houdt ervan. Zelf behoor ik al mijn hele leven tot de eerste groep. Waarom dan toch naar De Bonbonfabriek? Omdat deze klucht, zo blijkt al uit de naam, over chocolade gaat en dat is dan wel weer mijn dingetje. En omdat er een hoofdrol is weggelegd voor Jon van Eerd, die vorig jaar enorm verraste in de musical ‘La Cage aux Folles’, waarvoor hij in de prijzen viel.

De voorstelling draait om een bonbonfabriek die met sluiting wordt bedreigd. De machines (een schitterend decor) zijn jaren oud en vallen om de haverklap stil. Een Russische delegatie is bereid de fabriek over te nemen, mits er binnen een dag zevenduizend bonbons zijn geproduceerd. Geen makkelijke klus voor opzichter Harrie Vermeulen (Jon Van Eerd) die niet alleen wordt tegengewerkt door de haperende machines, maar ook door lastig personeel en door een louche handelaar voor wie hij doosjes bonbons achterover drukt.

Vrijwel alle grappen in De Bonbonfabriek zie je aankomen. Dat Van Eerd zeep en melkpoeder verwisselt is geen verrassing. De acteurs nemen hun eigen dubbelrollen op de korrel, het stuk leunt erg op bizarre situaties. Zo komen een vechtscène, een minirevue en een Russische volksdans werkelijk uit het niets.

Op de timing van de acteurs is niets aan te merken en ook qua publiek hadden ze het vanavond makkelijk. Een deel van het publiek ligt al dubbel om de mimiek als Van Eerd opkomt, lachsalvo’s die de hele avond aanhouden. Toegegeven, als hij als een soort cabaretier met het publiek gaat praten, is hij echt grappig. Met chocolade heeft het stuk echter weinig te maken, het had zich net zo goed bij een alcoholproducent of cd-fabriek af kunnen spelen.

Al met al is De Bonbonfabriek niet vernieuwend, weinig verrassend en gemakzuchtig scoren. Van Van Eerd had ik meer verwacht. Maar goed, de liefhebbers van het genre malen daar niet om.

De Bonbonfabriek, op 21 november gezien in de Tilburgse Schouwburg.