Anke blogt: Keuzes
Het is alweer mijn derde jaar op de Universiteit. Na twee jaar sociologie heb ik de beslissing genomen om toch nog maar over te stappen op communicatiewetenschappen. Ik twijfelde in principe tussen geld en mijn droom. Moest ik dit afmaken omdat het zonde was van de twee jaar die ik er al op had zitten, of moest ik doen waar mijn hart lag en de studie volgen waarmee ik later kon gaan doen wat ik het allerliefste deed? Ik koos voor het laatste. De beste keuze die ik kon maken overigens. Ik zit helemaal op mijn plek, heb twee hele leuke verenigingen en een geweldige studententijd, maar soms denk ik wel eens: ik moet er meer uithalen.
Ik moet toegeven dat ik van mezelf een beetje lui ben. Nee, niet een beetje, heel erg lui. Dat wil zeggen op het gebied van leren en zelfontwikkeling, maar eigenlijk ook op het gebied van colleges volgen en uitslapen. Ik ben verwend door fotografische geheugen dat me niet zo vaak in de steek laat. Er zijn studenten die hun boeken voor de lol drie keer lezen, inclusief de hoofdstukken die niet hoeven. Die kritische vragen stellen en niets zomaar van de docent aannemen. Die aan allerlei raden, fracties en besturen deelnemen. Ik ben niet zo’n student. Tenminste, tot nu toe. Ik was eigenlijk altijd gewoon tevreden als ik mijn tentamens gehaald had (ongeacht het punt) en kon doen wat ik leuk vond. Maar nu ik wat ouder ben en me verdiep in mijn toekomst ga ik aan mijn CV denken. Het is dan wel leuk, zo’n diploma, maar als ik het zo hoor van mensen om me heen heb je aan enkel een diploma tegenwoordig niet zoveel meer. Het gaat om ervaring, potentie om samen te werken en eventueel leiding te kunnen geven. Je moet meer in je mars hebben dan een papiertje, maar hoe ga ik dat in praktijk brengen?
Ik ben gaan nadenken over een bestuursjaar. Maar ja, dat is natuurlijk wel heel intensief. Elke dag op de Universiteit zijn, veel regelen, een grote verantwoordelijkheid… dat is nogal wat. En stage lopen, ook erg leuk en heel leerzaam, maar wel zwaar en vermoeiend. Nee, zo moet ik niet meer denken, spreek ik mezelf toe. Ik besluit om mijn ietwat luie, gemakzuchtige houding te veranderen in een ijverige, gemotiveerde houding. Eigenlijk net als dat ik die met schrijven heb, want daar kan ik geen genoeg van krijgen. Soms wacht ik een week met een paper tot een dag voor de deadline, maar kan ik tegelijkertijd wel 5 blogs per dag uit mijn mouw schudden. Als ik die werkwijze nou eens toepas op mijn mogelijkheden om mezelf te ontwikkelen, komt het vast wel goed met me en heb ik over een aantal jaar een prachtig CV. Keuzes maken en doelen stellen. Dat ga ik doen!
Anke Vroegop (20) is student (bachelor) Communicatie- en Informatiewetenschappen aan de UvT en blogt voor Univers.
