Ik haat Sinterklaas

Ik heb het Sinterklaasfeest nooit leuk gevonden.

Als ik mijn schoen zette, vond ik een brief dat ik niet goed had opgeruimd en niemand vond het leuk dat ik deed alsof ik rookte met de chocoladesigaretten. Ik kreeg nooit wat er op mijn lijstje stond en toen de meneer in groep 6 vertelde dat Sinterklaas niet bestond, verbaasde me dat niks. Ik maakte toen wel een Sinterklaasmuts en eiste van mijn moeder dat ze me meenam naar de optocht in de stad omdat ik met mijn eigen ogen wilde zien of hij echt bestond of niet. Het was inderdaad nooit dezelfde Sinterklaas als van de televisie.  Een neef van mijn vader was te herkennen aan zijn alcohollucht en een broer van mijn moeder verkleedde zich niet eens. Hij gaf me een pop die niet was ingepakt die ik samen met mijn moeder had uitgezocht in de speelgoedwinkel. Het werd nog verwarrender toen ik naderhand telkens te horen kreeg dat ik de pop van oma had gekregen, niet van Sinterklaas.

Wat ik wel leuk vind aan Sinterklaas, zijn de liedjes. Ik zat deze week in de auto enthousiast en vol bravoure Sinterklaasliedjes te zingen en je gelooft het niet: een auto vol met zwarte pieten kwam ons inhalen. Misschien geloof je het trouwens toch wel, want het stikt rond deze tijd van de zwarte pieten en hulpsinterklazen. Ze zwaaiden en lachten en een jonge zwarte piet bleef vanuit de achterbank naar me kijken. Ik denk dat ze wisten dat ik “Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht” aan het schreeuwen was. Misschien hoorden ze me wel.

Wat ik het meest haat aan Sinterklaas heeft te maken met de ontdekking dat Sinterklaas niet bestaat. Deze ontdekking betekende namelijk dat ik voortaan ook zelf cadeaus voor anderen moest kopen. Dat begon met surprises, voortaan is het boodschappenjongen spelen voor andere mensen die lijstjes maken en lijstjes terug verwachten. Het betekent ook afspreken dat het budget 7,50 per persoon is en lijstjes ontvangen met enkel dingen erop van boven de 10 euro. Mijn telefoonrekening, zorgverzekering, huur, gas/water/licht, en collegegeld moeten ook betaald worden en eten is ook wel praktisch. Over het budget heen gaan was dit jaar geen optie.

Ik dacht slim te zijn. Al die spullen kun je natuurlijk bij de V&D en de Selexyz en de Prenatal halen zoals op het lijstje stond. Ik ging naar de Wibra en de Zeeman en de Euro winkel. Zoals ik al zei, ik dacht slim te zijn. Want, zul je net zien, loop je door de stad, helemaal gelukkig met je goedkope cadeaus, VERASSING!: kom je degene tegen voor wie ze bestemd zijn. Beetje jammer, maar het was niet alsof ik niet had voorgesteld om misschien dit jaar alleen cadeautjes voor de kinderen te doen. Ik heb alles uit de verpakking gehaald en ingepakt in Sinterklaaspapier. Kijken of ze het merken.

Manon Staps (24) volgt de master Kunst, Publiek en Samenleving aan de UvT en blogt voor Univers.

_Advertentie.