Hatsjoe

Gelukkig nieuwjaar… vanaf de bank onder een deken met hoestdrank, keelpastilles, vol gesnoten zakdoekjes, zoutoplossing, en citrosan.

Tweede Kerstdag heb ik doodsberoerd op de wc en de bank gevierd en omdat ik kaartjes had voor Vorstelijck om het nieuwe jaar in te luiden, was van uitzieken geen sprake. Een uur in de regen staan voor de ingang omdat de garderobe slecht geregeld was droeg niet bij aan het opbouwen van mijn weerstand. Gelukkig duurde het bij de bar zo lang voordat je eindelijk drinken had gekocht dat zat worden er niet in zat. Na twee keer in de kots te hebben gestaan en een plastic glas uit de wc te moeten hebben gevist, leek het me beter om thuis naar de wc te gaan.

“We zijn zo thuis,” dacht ik. “Met de fiets duurt dat maar tien minuten, op zijn hoogst,” dacht ik. Op de weg naar huis klapte mijn achterband. Samen op een fiets betekent samen naar huis lopen in de regen op kapotte hakken met een volle blaas en een natte panty.

De dag erop kregen we telefoontjes waar we nou bleven, want we moesten wel de hele familie langs. “Wil je iets eten? Champagne? Een biertje? Slagroomtaart?” wordt er gevraagd. “Nee, dank je,” zeg ik. “Ja, dankjewel,” zeggen anderen. Ik kon nog steeds niets eten zonder naar de wc te rennen.

Een paar dagen later is er een crematie van een goede vriend van je vader, daarna is je moeder jarig en voor je denkt dat je een beetje beter bent en je ongesteldheid over is, ben je verkouden. Mijn vriend heeft vandaag medicijnen gekregen, maar ik heb die niet nodig. Ik ben op dezelfde manier bang voor dokters zoals menigeen bang is voor de tandarts. Ik slaap wel wat langer. Ik neem wel paracetamol als ik koorts heb. Ik neem wel extra vitaminen.

Gelukkig nieuwjaar. Het is goed dat we online geen handen hoeven te schudden en elkaars wangen niet hoeven te kussen.

_Advertentie.