Opgedroogd

Hoe schrijf je zonder meteen de vuile was buiten te hangen? Misschien iets over het weer. Saai. Cliche. Iets over een recente gebeurtenis, zoals de Oscars, of bezochte restaurants, films of series die je zag. Afgezaagd. Iets over je diepste gevoelens en hersenspinsels? Te persoonlijk. Misschien toch maar die vuile was?

Mijn tijdsbesteding van de afgelopen weken ging vooral over het lezen van filosofische literatuur en het bezoeken van concerten, restaurants, familie, vrienden en de bioscoop. Afgezaagd dus. Die biertjes lijken ook niet te helpen. Hopelijk kan mijn telefoon tegen bier, want die drinkt gezellig mee. Alles is grappig.

De televisie is achtergrondgeluid geworden. De tv staat alleen aan om de kamer minder stil te laten lijken als muziek te eenzaam klinkt. Het is net alsof je vrienden hebt uitgenodigd waar je af en toe naar luistert als ze iets te zeggen hebben. Dat klinkt naar. Ik luister echt wel als ze iets te zeggen hebben. Wat ook naar voelt, is om aan een stuk te praten en verhalen te vertellen en er zo erg in te zitten dat je het idee hebt dat je de ander niet aan het woord laat. Ik heb soms gewoon heel veel te vertellen. Vier uur lang.

De wasmachine draait en de droger ook. Geen vuile was. Misschien is de bank morgen ook opgedroogd. Hopelijk stinkt hij dan niet al te erg naar bier.