Opinie: De generatie van de rekening

Als je er goed over nadenkt dan is het te gek voor woorden dat de 50Plus partij zo hoog in de peilingen staat. Het is natuurlijk solidair om ouderen, die jarenlang hebben meegedraaid in onze maatschappij, te verzekeren van een fatsoenlijk leven als ze stoppen met werken. Vooral de generatie die na de oorlog het land heeft opgebouwd verdient een waardige laatste levensfase, lijkt me.

Maar die laatste generatie is aan het uitsterven. De grootste groep 50 plussers is de generatie waartoe ik mijn ouders mag rekenen. Zij zijn opgegroeid in een tijd waarin huizen nog betaalbaar waren, mensen gerust 10 jaar of langer studiefinanciering konden krijgen en onze verzorgingsstaat, die was voorzien van een eindeloos uitgestrekt vangnet, zich in volle glorie manifesteerde. Het kon allemaal niet op. Als je het dan toch voor elkaar kreeg om binnen een jaar of 12 een HBO studie af te ronden, stonden de bedrijven aan de poorten van de betreffende onderwijsinstelling te wachten.

Nu is het toch een beetje anders. Hoger opgeleiden die op een vacature reageren zijn tegenwoordig in de race met zo’n 200 andere kandidaten waarvan de helft zonder pardon al in de vuilnisemmer wordt gemieterd bij wijze van selectie. Een bekend fenomeen; zelfs bij vacatures waarvoor niet eens een HBO of academische opleiding gevraagd zou mogen worden. En 10 jaar studiefinanciering? Vergeet het maar. Binnenkort kunnen we alleen nog maar lenen.

Zeuren over de AOW lijkt gegrond, maar ik vraag me af of dit nog wel bestaat als wij later stoppen met werken, want de verzorgingsstaat is niet langer houdbaar en wij zijn de generatie die de rekening gaat betalen. Desondanks probeert 50Plus nog eens een goede graai uit te pot nemen. Hoe zit dat nu, lieve ouders? Zo zijn wij toch niet opgevoed?

Stefan Franz is student Religie & Ritueel aan de UvT.