Winkelen is niet voor mietjes

Mijn moeder houdt van winkelen. Het maakt niet uit of ze naar een supermarkt, de IKEA of een kledingwinkel gaat; als het maar groot, druk en goedkoop is.

Afgelopen dinsdag gingen we naar de Primark in Essen. Nu was het niet de eerste keer dat we naar een Primark gingen, dus ik was voorbereid. In mijn tas zaten een flesje water, een flesje cola en wat koeken. Het is zo benauwd en droog en warm in die winkels en je loopt zo erg met die tas met kleding te sjouwen dat het een wonder is dat mensen niet met bosjes flauwvallen. Een andere voorbereiding is voor je naar binnen gaat ergens eten, drinken en plassen. Genoeg energie? Dan kunnen we naar binnen.

De tas die ik pak zit vol met gaten, dus ik gooi deze terug en pak de volgende. Het zijn een viezige soort van boodschappenmandjes in tas-vorm zodat je niet alle kledingstukken over je arm hoeft te hangen. Recht voor je zijn roltrappen die naar boven en beneden gaan. Daarnaast en daarachter kleding, kassa’s en pashokjes. Naast je aan beide kanten nog meer kleding en accessoires. Overal lopen mensen rond. Nergens vind je een beetje ademruimte. Het is doorlopen of aan de kant geduwd worden. Een spijkerjasje. Ik zoek een goedkoop spijkerjasje en waar zijn de bikini’s. De jacht is geopend.

Al snel heb ik mijn jas, sjaal en tas in de smoezelige boodschappentas gegooid die ik achter me aan sleep. De teenslippersandalen kan ik terug leggen; ik heb een maillot aan en schoenen mag je niet meenemen in de paskamers. Na willekeurig kledingstukken in de Primarktas te gooien, is het tijd om te tellen. Acht stuks mag je meenemen naar de paskamer. Als je een andere maat wil passen, helaas. Ga maar weer terug in de rij staan. Kun je iets passen in de winkel? Snel, voordat iemand je wegjaagt.

De rij duurt lang. De verhouding kleding en klanten tot de hoeveelheid paskamers klopt voor geen meter. Op elke verdieping heb je rond de 13 kassa’s en misschien 30 paskamers. De paskamers liggen vol met lege kledinghangers, snoepwikkels en zelfs een vieze kapotte panty. Bij de H&M kan ik best op de gok iets kopen, maar bij de Primark schrik ik me soms kapot als ik bepaalde dingen aantrek of uit probeer te doen. Sommige dingen staan belachelijk en de kleding doet nogal snel *krak*. Oeps. Die gaat terug.

Uiteindelijk heb ik gevonden wat ik zocht en voor we naar de kassa gaan, tellen we op hoeveel ik kwijt ga zijn. Hoe goedkoop het ook mag zijn, klakkeloos alles kopen zonder te weten of het in mijn budget past is niet de bedoeling. Een boze medewerkster komt op ons af gelopen met een heel verhaal. Iets over dat je alleen op bepaalde verdiepingen mag tellen en passen. Mijn moeder die in het buitenland altijd in het Nederlands brood bestelt en vraagt of er ook een toilet is en gewoon antwoord krijgt, staart haar wazig aan terwijl ik probeer te vertellen dat ik niets ga passen, maar op weg ben naar de kassa. Ze doet moeilijk, maar we waren toch al klaar. Dan haal ik mijn jas en sjaal en tas maar meteen uit die vieze zak. Daar kan ze geen bezwaar tegen hebben.

We rekenen af en ik ren zowat bijna naar buiten. Frisse lucht. We hebben het overleefd. Mijn moeder houdt enorm van winkelen. Ik niet.

_Advertentie.