Recensie: little voice
Ze is een van de beste musicalzangeressen van Nederland, maar krijgt slechts enkele minuten de tijd om te laten zien wat ze op vocaal vlak kan. De zang van Suzan Seegers is van een uitstekend niveau, maar het is too little, too late. Het publiek is en masse ingedommeld. Niet verwonderlijk, want Little Voice is vooral langdradig.
Seegers speelt de rol van Mus, een wereldschuwe vrouw met pleinvrees en telefoonangst. Sinds de dood van haar vader leeft ze tussen haar vaders langspeelplaten, terwijl haar alcoholistische moeder foute mannen versiert. Een van hen is de louche manager Ed Desmet (Han Oldigs). Hij hoort Mus zingen en is vastbesloten munt te slaan uit haar stem.
Op zich een aardig verhaal, maar voordat de theaterbezoekers Mus hebben horen zingen, zitten ze meer dan een uur te kijken naar het leven in een Rotterdamse woning, overigens wel een schitterend decor. Little Voice zit vol met typetjes. Karikaturen die maar niet uit de verf komen en vooral ergernis opwekken. Moeder Marie (Ellen Pieters) is een Rotterdamse versie van ma Flodder, haar beste vriendin is de dikke Nellie (Wivineke van Groningen) en dan is er nog Wim (Michael de Vriend), een verlegen telefoonmonteur die verliefd wordt op Mus. Little Voice heeft nog het meeste weg van een klucht, maar het ligt er zo dik bovenop dat het nooit leuk wordt.
Het einde, wanneer de Rotterdamse woning door kortsluiting in de fik vliegt, komt als verlossing. Deze avond is voorbij. Little Voice is te lang en te zwak, daar kan een schitterend decor en een hoogtepunt van een paar minuten niet tegenop. Jammer, want we hadden veel van de avond (met muziek van Edith Piaf, Shirley Bassey en Kate Bush) verwacht.
