David Bowie Is…

Het creatieve genie van David Bowie is te bewonderen in een expositie die de wereld over gaat. Pathé Tilburg draait eenmalig een documentaire over de tentoonstelling. De film is opvallend en buitengewoon, én meer. Net als Bowie zelf is David Bowie Is… niet te vangen in een eenduidig oordeel.

Inmiddels is Bowie ? hét fenomeen van de jaren ’70 en ’80 ? met pensioen. Logisch: na je 70ste is het natuurlijk stukken lastiger om keer op keer een nieuwe gedaante aan te nemen. Aan de hand van prikkelende alter-ego’s als Ziggy Stardust en The Thin White Duke blufte David Bowie zich door de seventies. De jaren ’80 begint hij als tragische clown om datzelfde decennium te eindigen in stijf uitverkochte stadions. Ineens verkocht de onvoorspelbare kameleon miljoenen platen.

Arty
Pathé, toch geen kunstzinnig schaduwbioscoopje, valt op met deze ongewone documentaire. De makers proberen antwoord te geven op tal van vragen. Omdat Bowie zelf ook zo multi-interpretabel is. De steeds terugkerende leus David Bowie Is… wordt aangevuld met kreten. Zo worden diverse onderdelen van de docu ingeleid. Twee presentatoren vertellen een verhaal over de succesvolle tentoonstelling die op wereldtournee gaat. Op de laatste avond, voordat de koffers weer gepakt worden, wordt in het museum gefilmd. We worden door de zalen geleid. De collectie (meer dan 300 objecten uit het Bowie-archief) is uitputtend en gaat ver terug. Beelden van de kleine David Jones (de naam op de geboorteakte), schetsen die hij maakte als kind, een rijke collectie originele kostuums, oeroude songteksten. Wat we steeds terug zien: de diverse, ambivalente gezichten van Bowie.

Overvloed verstikt, soms
Het is geen documentaire waar je als kijker compleet in verdrinkt. Ook de identificatie met het prikkelende karakter van de hoofdpersoon is lastig. Er wordt (te) veel gepraat, uitgelegd, toegelicht. Misschien dat de film daarom op essentiële punten niet slaagt. De getoonde collectie is vorstelijk rijk. De achtergondinformatie over het fenomeen Bowie is encyclopedisch. Dat het soms lijkt of letterlijk iedereen iets over Bowie moet zeggen- ach, het zij de makers vergeven. En wie deze film niet wil zien, kan voor de tentoonstelling zelf gaan. De Bowie-collectie ligt vanaf december 2015 in het Groninger Museum. Daar heb je dan alle ruimte om wel te verdrinken in het creatieve genie van Bowie, zonder tussenkomst van ijverige filmmakers. Dat wordt genieten.

Ron Vaessen