Recensie: ‘Inherent Vice’ blijft ongeveer anderhalf uur leuk

Even leek Inherent Vice, de nieuwste film van Paul Thomas Anderson, slechts matige tot slechte kritieken te scoren. Gelukkig is de Volkskrant nooit te beroerd om een noodlijdende film een bemoedigend tikje op de billen te geven. Die krant schreef: “The Big Lebowski was geen groot succes in de bioscoop, nu is het een van de grootste culthits ooit!’ […] Het hoofdpersonage uit Inherent Vice, Larry ‘Doc’ Spinella, is zonder twijfel een verre neef en soortgenoot van Lebowski, […].”

Slim: snel de vergelijking trekken met een hipsterhit. Dit alles onder de klinkende titel: ‘Inherent Vice: op koers voor cult’. Bij mij hielp het en ik snelde vorige week naar de bioscoop. Inherent Vice gaat over de immer stonede Larry ‘Doc’ Spinella, gespeeld door Joaquin Phoenix. Zijn ex vraagt hem om een gunst: haar nieuwe vriend is het beoogde doelwit van een schimmige verdwijningszaak, en ook zij denkt in gevaar te zijn. Doc moet uitzoeken wie erachter zitten en wat er staat te gebeuren.

Doc belooft te kijken wat hij kan doen en vanaf dat punt ontspoort de film in rap tempo. Tandartsen die er een kleine criminele handel op na houden, iets met een boot, een undercover mol die vastzit in zijn dubbelleven en heel veel wiet. De meeste tijd heb je als kijker geen idee waar je naar zit te kijken. Niet dat dit per se uitmaakt, de dialogen en het geweldige acteerwerk van Phoenix (en overigens veel acteurs in deze film, Owen Wilson en Katherine Waterston voorop) maken veel goed. Helaas komt de rol van Waterston, en overigens die van alle vrouwen, niet verder dan het dromerig ronddwalen in een klein bikinibroekje. Als je je daar niet aan ergert is het de eerste anderhalf uur van Inherent Vice best goed toeven in een zonnig Los Angeles.

De eerste anderhalf uur van de 148 minuten, want na die tijd is het warrige concept enigszins uitgewerkt en begint zelfs de meest welwillende bezoeker een beetje te schuiven op zijn stoel. De mooie camerabeelden, de acteurs en de grappen maken het waard om de film op een regenachtige zondagmiddag te bekijken. Zet iedere vraag naar het hoe en waarom uit en rook er een jointje bij. Een nieuwe The Big Lebowski is het volgens mij helaas niet.

3 uit 5 sterren