De kerstboom

Telkens als de decembermaand is aangebroken en de stad zich in kerstversiersels begint te hullen, denk ik terug aan die ene dag. De dag waarop ik door mijn zus was uitgenodigd om bij haar te komen eten en zij mij van het werk oppikte met haar Opel Astra. Wel grappig in dit verband: ‘Astra’ komt uit het Grieks en betekent ‘ster’. De kerstster op vier wielen. Het is trouwens ook de naam van een aardappelsoort – een ‘vastkokende aardappel’ als ik het goed heb – maar dat doet hier minder ter zake.

In de auto trof ik, behalve mijn zus, een doos met lege flessen en een boodschappenkrat aan. We moesten nog even langs de glasbak en ook nog naar de supermarkt want anders hadden we ’s avonds niets te eten. Ik zag ook nog een klomp liggen, maar veel tijd om me af te vragen wat die nu in de Astra deed had ik niet, aangezien mij te verstaan werd gegeven dat we ook nog een kerstboom gingen uitzoeken.

Wij naar een tuincentrum toe. In de hal van het tuincentrum een heel woud aan vers gekapte kerstbomen. En uit dat woud kwam een behulpzaam glimlachende medewerker op ons af. Die medewerker hield die glimlach de hele tijd vol, toen mijn zus hem de ene na de andere stekelige boom uit de voorraad liet halen, de boom vervolgens keurde, nog eens keurde, en onherroepelijk afkeurde.

Wij lieten de teleurgestelde winkelbediende met rood ontstoken ledematen achter en maakten nog een rondje door het tuincentrum. Gewoon voor de gezelligheid. Aan het einde van ons rondje gezelligheid kwamen we weer bij de verzameling kerstbomen uit. Mijn zus wierp er nog een nadenkende blik op. O nee, niet wéér, dacht ik, want er stapte opnieuw een klantvriendelijk aangelegde medewerker op ons toe. Kan ik u ergens mee van dienst zijn?

Het gebeurde in die dagen dat zus Broers haar keuze op een kerstboom liet vallen!

En ja hoor, daar gingen we weer, alle kerstbomen moesten wederom worden geshowd, nogmaals worden bekeken, opnieuw worden gekeurd. Tsja, ik weet het niet, laat die andere nog eens zien. Nee, die andere, die daarachter. Nee, niet die, maar die iets rechts daarvan. En kunt u die daar linksachter ook nog even pakken, die kleine… ja, die bedoel ik.

En toen geschiedde er een wonder. Een kerstwonder. Ik meende bazuingeschal te horen. En een stem die uit den hoge klonk: Het gebeurde in die dagen dat zus Broers haar keuze op een kerstboom liet vallen! Jawel, het was werkelijk waar, zij had een kerstboom uitgekozen! Zij blij, ik blij, de winkelbediende nog veel blijer.

Nu die boom nog in de auto zien te krijgen. In de Opel Astra. Het ging net. De boom zat op de achterbank, de takken wijd gespreid, de top tussen de hoofdsteunen van de stoelen tegen de voorruit. En wij vervolgden onze reis – want we bleken ook nog mijn zwager van zijn werk op te moeten halen. Moest die er ook nog bij? Bij die kerstboom? En die doos met flessen, en die boodschappenkrat? En die klomp?

Inderdaad, hij moest er ook nog bij. Op de achterbank, naast de boom, of eigenlijk meer in de boom. Af en toe klonk zijn stem vanuit de takken, maar zijn woorden gingen verloren in zacht geruis. Er werd nog langs de glasbak gereden, en naar de supermarkt gegaan, uitgebreid boodschappen ingeslagen – terwijl mijn zwager berustend tussen de dennentakken zat. Ik zal zijn gezicht nooit vergeten. Voor zover ik dat kon zien dan. Mijn zwager van toen is mijn ex-zwager van nu. Hij heeft het in elk geval langer volgehouden dan die kerstboom. Die stond ruim vóór Kerstmis al op straat omdat de naalden waren uitgevallen.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.