#Burgerlijk

Een jongen op een fiets met een meisje achterop haalt me in. Een paar meter verder ziet het meisje een vriendin van haar. “Hey, waar gaan jullie heen?” vraagt de vriendin goedlachs. “Naar de Intratuin, haha! Hashtag burgerlijk!” roept ze terug. Zo gaat dat tegenwoordig. Of je ontkent dat je iets burgerlijks gaat doen, of je maakt nog even heel goed duidelijk dat wat je gaat doen echt enorm burgerlijk is, maar dat het natuurlijk totaal niet is hoe jij bent.

Zo hoorde ik laatst iets vergelijkbaars in de trein. Een man van een jaar of 25 vuurde een bevlogen monoloog op zijn vriend af, die nog hoopte het hele traject Utrecht – ’s-Hertogenbosch ongestoord uit het raam te kunnen kijken. Dat ging ongeveer zo:

Weet je Paul, ik heb dan wel verkering, ik woon dan wel samen, maar burgerlijk? Ik niet hoor. Nee, ik zuip wat af met Simone, niet te doen man. Laatst nog: gaan we uit eten en hebben we een paar uur later met zijn tweetjes gewoon twee flessen rode wijn naar binnengekiept. Weet je wat ze dan zegt? “Laten we nog een Gin Tonic bestellen!” Die vrouw weet van geen ophouden hoor. We zitten ook echt nooit gewoon saai op de bank een serietje te kijken. ’s Avonds doen we vaak dingen met vrienden. Afzonderlijk dan, hè. Of zijn we lekker creatief bezig. We zijn eigenlijk ook helemaal niet zoveel bij elkaar hoor. Mensen denken dat misschien omdat we samen wonen, wat we trouwens alleen maar doen omdat het geld bespaart, maar we zien elkaar meestal 1 of 2 avondjes in de week. En oké, in het weekend dan soms. Weet je Paul, dat burgerlijke gedoe komt wel als we straks dertig ofzo zijn. Ik heb nu nog gewoon te veel leven in me. Begrijp je?”

Veel mensen willen koste wat kost hun burgerlijkheid verbloemen. Het is een beetje als vroegtijdig kaal worden. Je probeert het te ontkennen door wat te spelen met je coupe, maar de mensen om je heen prikken daar zo doorheen. Ook Paul prikte er doorheen. Zijn vriend wilde uitstralen een vrije vogel te zijn die zich niet liet vangen door burgerlijkheid, maar Paul wist wel beter. Zijn vleugels waren allang geamputeerd.

Het is jammer dat we niet eerlijk uitkomen voor onze burgerlijkheid. Je moet het niet verbergen, je moet er trots op zijn. Het leven is meer dan polonaises lopen in de kroeg. Burgerlijkheid is een geschenk aan mensen die ware liefde hebben gevonden. Paul heeft dat besef al jaren. Hij zit iedere avond met Amber op de bank te genieten van een serietje. Vaak met een kaasje en wijntje erbij. In bed kriebelt hij haar rugje totdat ze in slaap valt, loopt dan zachtjes naar de badkamer om zich af te trekken op zijn vaste anderhalve minuut porno en gaat, nadat hij zijn handen grondig gewassen heeft, weer naast haar liggen. Dat is liefde, vindt Paul.

Advertentie.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.