Daar is ‘ie weer!

Daar is ‘ie weer! Gewoon weer terug van 4,5 jaar weggeweest. Maar wáár is ‘ie weer? Nou ja, ergens op een plek waar niemand mij kan vinden. Sterker nog, in juni ben ik binnen komen wandelen, en pas op 22 augustus had ik mijn werkplek gevonden. Een zoektocht van niet minder dan 8 weken.

Oké, met daartussen zes weken hard werken in de vorm van kennismakingskoffie, picknicks, borrels en lunches, en om daarvan bij te komen nog even vakantie op 10 uur vliegen. Blijft toch semi-overheid hè.

Maar ik hang dus ergens tussen de coulissen, rond de atoombunkers van de universiteit, met uitzicht op een bouwput en in een hoek waar geen student tijdens de TOP-week komt. Behalve een stelletje dat om een zekere reden bewust even een rustig bosje uit het zicht van hun TOP-papa en mama heeft gekozen om elkaar wat beter te leren (ver)kennen. Snap ik wel, want papa’s en mama’s zijn nu eenmaal van de ongewenste voorlichting op ongemakkelijke momenten.

Nee, qua werkplek ben ik zeker er niet op vooruit gegaan, maar wat heb ik de campus gemist!

En heb jij iets gemist? Ja, mij natuurlijk, 4,5 jaar, inmiddels met inclusief vriendin, dochter, huis en auto. Al moet ik voor de periodieke keuring (van de auto, niet mijn vriendin) wel steevast de monteur omkopen. Maar verder rijdt hij als een zonnetje zonder airco, stuurbekrachtiging en airbag. Maar een zon met airbag zou dan ook een contradictio in terminis te zijn, om na 4,5 jaar maar weer eens als een blij ei wat academisch jargon in de strijd te gooien.

En als je denkt, wie is die vent, dan zal ik me even voorstellen. Die vent was een paar jaar geleden nog een jochie. 11 jaar geleden vanuit Rotterdam naar Tilburg gekomen om te studeren en nooit meer vertrokken. Sterker nog, naast studeren is hij ook gaan werken op deze prachtige campus. Na een bezoekje aan de buren van Fontys en Avans vond hij het echter wel weer tijd om terug te komen. Hij heet Michael en de universiteit is zó blij dat hij weer terug is, dat ze hem ergens in een godvergeten gang in gebouw P hebben weggestopt.

Zonder airco, maar dat ben ik dus gewend, maar met uitzicht op ontblote bouwvakkers en eveneens ontblote echtparende studenten. Ja, dáár is ie weer, en de eerste die mij weet te vinden in het doolhof dat P heet, krijgt een ijskoud drankje van me bij de Esplanade. P106a. Succes!

_Advertentie.