Oorlogsverklaring

Ik heb niet zoveel met die versteenkolenengelsing die de universiteit sluipend overneemt. Voor mij was het thema van de jaaropening dan ook gewoon ‘verantwoordelijkheid nemen’ in plaats van ‘taking responsibility’. Het klinkt goed: verantwoordelijkheid nemen. Maar het is maar de vraag of het bestuur van onze universiteit dat wel doet.

Natuurlijk zijn er gemakkelijke verwijten te maken. Dat de universiteit belachelijk veel werknemers tijdelijk in dienst heeft bijvoorbeeld. Of dat promovendi onder ongelooflijke druk staan. Maar dat kun je voorzitter Koen Becking en rector Emile Aarts nauwelijks kwalijk nemen. Het zijn problemen van het Nederlandse of misschien wel het internationale wetenschapsstelsel.

Waar je de heren Becking en Aarts wel verantwoordelijk voor kunt houden is voor de strategische doelen die de universiteit zichzelf stelde. Binnen acht jaar wil de universiteit namelijk groeien van om en nabij de 14.000 studenten naar 20.000 studenten. Dat is een groei van 43 procent. In acht jaar.

Iedereen die niet bij een start-up of de Chinese overheid werkt schrikt direct terug van dat soort cijfers, maar de heren Becking en Aarts doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Los van het feit dat je ongeveer vijf nieuwe gebouwen en meer dan duizend nieuwe medewerkers nodig hebt, is het vreemd, omdat het een impliciete oorlogsverklaring aan andere universiteiten is.

De laatste jaren zag iedereen juist het belang van samenwerking in. Als we in Nederland in de wereldtop mee willen doen moeten we niet Oxfordje willen spelen of elkaar studenten afsnoepen. Dan moet de UvA zich specialiseren in communicatiewetenschap, Leiden zich richten op klassieke talen en Tilburg focussen op bijvoorbeeld Data Science. Daarvoor moeten wellicht wel wat egostrelende streefcijfertjes opzij geschoven worden, maar ach, dat hoort erbij als je je verantwoordelijkheid neemt.

_Advertentie.