Zwembad

Ik had hier eerst een tirade staan. Driehonderd woorden vol verbijstering over de plannen van Fractie Front om een zwembad te bouwen op de campus. Over hoe het verkwisting van gemeenschapsgeld is om geld van de universiteit te steken in een vierde zwembad in de stad in tijden dat er steeds minder budget per student is. Over hoe je kon merken dat de verkiezingen er weer aan komen. Maar ik heb ze zojuist verwijderd. Ik wil mijn woede er niet aan besteden.

Dit keer wil ik schrijven over de vercampussing van Tilburg University. Ooit waren er op de campus namelijk onderwijsgebouwen, een bibliotheek en een mensa. En dat was het. In de loop van de decennia kwam er meer bij: een sportcentrum, een Albert Heijn en binnenkort een heuse sportkantine. En daarmee is het wat Front betreft dus nog niet klaar.

De Tilburgse campus begint op een Amerikaanse te lijken. Zo een waar studenten wonen of ’s ochtends aankomen, de hele dag verblijven en ’s avonds weer weggaan. De campus staat los van de stad als in New Haven, waar Yale een oase is te midden van een van de armste en gewelddadigste wijken van de Verenigde Staten. Dat is een extreem voorbeeld, maar door studenten meer en meer mogelijkheden te bieden op de campus, wordt de band tussen studenten en andere Tilburgers steeds losser. Tilburg wordt in dat geval inwisselbaar voor iedere andere locatie en Tilburgers zullen steeds minder begrip krijgen voor de studenten in hun stad.

Ik hoop dus van harte dat het bestuur studenten aanraadt om tien minuten door te fietsen naar het zwembad en om er geen te bouwen. Zo niet, dan is een zwembad de zoveelste verdieping van de ivoren toren.

_Advertentie.