Melkkoe

Je kon er afgelopen maand niet omheen als je de site van hogeronderwijsmedia in de gaten houdt. Zowat overal stonden een meisje met een prodent-glimlach en een jongen met een hip baardje de masteropleidingen van de TiU aan te prijzen.

De jongen vraagt de lezers of ze ambities hebben. Als het antwoord positief is moeten ze kiezen voor een master in Tilburg. Het meisje is ingezet om een nieuwe master over het voetlicht te brengen. NEW: International MSc of Public Governance, staat er in het groen, dat terugkomt in het groen van de campus op de achtergrond.

Het is de treurigheid van de universiteit anno 2018: een masterstudie teruggebracht tot een holle kreet en NEW in kapitalen, alsof de versheid van de master even belangrijk is als die van een makreel.

Ze zeggen weleens dat universiteiten de studenten krijgen die ze verdienen, maar datzelfde geldt een niveautje hoger: politici krijgen de universiteiten die ze verdienen. Je kunt universiteiten dan ook weinig kwalijk nemen.

Derdejaars bachelorstudenten zijn voor universiteiten net zo begerenswaardig als de bachelor in de gelijknamige televisieserie zou moeten zijn. Ten eerste is de kans op uitval van masterstudenten klein: studenten die in een driejarige bachelor hebben geleerd door hoepels als een bsa te leren springen, kunnen dat ook wel in een master. En dat is voordelig, want voor studenten met te veel uitloop krijgen universiteiten geen geld. Bovendien hoef je masterstudenten minder uren college te geven, omdat ze een groot deel van het jaar bezig zijn met hun scriptie.

Een masterstudent is kortom zo’n grote melkkoe dat universiteiten er megabudgetten tegenaan smijten om de student hun stal in te lokken. Wanneer de volgende studente met melkwitte tanden je aanlokkelijk aankijkt, weet dan dat de universiteit die ze promoot in ieder geval de society understand.