Toen ik nog in het café kon werken

Columnist Gwenda Engels denkt terug aan de tijd dat ze nog in een café kon werken. Niet alles was beter.

Engels banner

Vandaag is het café mijn werkplek. In het café maak ik graag gebruik van het wifinetwerk. Dus bevind ik mij momenteel voor een scherm waarop ik middels een vinkje de algemene voorwaarden moet accepteren om daarna zorgeloos en vrij te kunnen surfen. Maar ik voel een lichte weerstand tegen het gedachteloos accepteren van algemene voorwaarden. Eerst effe lezen.

Een beangstigend groot document verschijnt op mijn scherm. Ik begin te lezen. Het opus opent met een aantal definities. Lijkt me redelijk, want laten we eerst op één lijn komen, toch? Zo leer ik onder andere wat ‘Internet’ betekent, wat een ‘Website’ is, en het woord ‘Computer’ wordt ook toegelicht.

Oké. [Scroll, scroll] Lichte irritatie omdat de Gebruiker een hardnekkige ‘hij’ blijkt. [Scroll] Hmmm. Soit. Niet perfect, maar ben ik bereid dit te accepteren met een middag heerlijk zorgeloos surfen in het vooruitzicht? Jazeker: ride those wifi-waves!

Maar dan kom ik bij ‘artikel 5: het gebruik van de Wifi Spot’. Hier slaat mijn gewillige acceptatiesfeer om. Dit is een artikel voor de harde internetgebruiker. Zo staat er dat ik vanmiddag niet mag spammen, geen DDoS-aanval mag openen, geen Trojan horses of andere destructieve items mag verspreiden en geen kinderpornografie mag maken.

“Waarom zou dit in de voorwaarden staan?”

Ik kijk om me heen, naar de kleuters die ruziemaken bij het raam, naar de studenten die ogenschijnlijk diep in concentratie verzonken met hun scriptie bezig zijn, en naar de barista die mij zojuist nog lachend een latte kwam brengen. Wist zij iets dat ik niet weet? Een lichte paniek maakt zich van mij meester. Waarom zou dit in de voorwaarden staan? Gebeurt dit hier vaker? Wat zijn die studenten aan het doen?

Ik lees verder. Misschien valt het mee. ‘De Gebruiker is aansprakelijk voor de gevolgen en kosten van elk gebruik van de Aansluiting door hemzelf en door derden van zijn Computer’. Dus ook door anderen? Ik beeld me plots in dat ik even naar de wc loop, waarna één van de kleuters kwaadaardig lachend achter mijn computer kruipt, mijn latte achteroverslaat en een DDoS-aanval op de Rabobankwebsite start, gewetenloos een kilo kinderporno verspreidt en dozijnen Trojan horses spamt naar al mijn contacten. 

Snel klik ik het scherm met het nog onaangevinkte hokje weg. Vandaag werk ik offline. Dat accepteer ik dan maar.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.