Campusgedicht: Alleen maar mensen

Gestalt voor mij staat de rijkst gevulde bazaar
ledereen komt en neemt
Het vult zichzelf weer aan
Met ongeziene werkingen
Met rusteloze handen
Vreemde vruchten uit verre landen
Blauwe bessen, getransporteerd op een bed van bubbelplastic
De mango, een prachtige vrucht met een verrassingssteen in het midden
De banaan, bouwer van koninkrijken, transporteur van vogelspinnen

De supermarkt komt met een prikkeltsunami op me af
Kleuren, Geuren, Geluiden, Smaken
Alle smekend om aandacht
Niks
Is
Niks
Alles is iets
Koop hier je nieuwe leven
Begin bij de cornflakes

Illustraties: Jeroen de Leijer

De rijkste schatten uit de aarde zijn hier tentoongesteld, te koop voor maar een paar euro per stuk (en met de bonus nog goedkoper)
Wil je een druif
Dan koop je een fucking druif
Maar dan wel het hele bakje
lnclusief plastic en bubbels

Onrechtvaardigheid druipt van de blauwe bessen in hun fluwele bakje
Zo smaken ze beter
Fluistert het plastic

Wist je dat de broccoli nu niet in het seizoen is?
Wist je dat er ooit seizoensgroenten waren?
lk niet
Wanneer groeit de bloemkool?
Wanneer jij honger hebt
Hoe lang duurt het seizoen?
Zo lang wij het nodig hebben

Het plastic kraakt
lk wil je iets laten zien
De supermarkt valt weg
lk zweef door de ruimte
Met mijn winkelwagentje

lk zie de zon uitgestrijkt over de aarde
Gecentreerd in kassen
Tussen de sneeuw
Waar de aardbeien groeien

lk zie de regen gevangen genomen
En gebracht naar waar wij moeten drinken

Op de rug van gigantische aluminium adelaren
En paarden van staal
Verplaatsen wij de aarde

De oergoden maakten het universum
En werden toen de aarde
Nu forceren wij Zeus door een kabel
Hokken we Artemis op
Pompen we Apollo uit de gloeilamp
En Poseidon uit de kraan

Er waren eerst de titanen
Toen de olympianen
Nu zijn wij er
Nu ben ik er

Prometheus werd oprecht gestraft
Hij was een overloper
Probeerde bij ons te horen
Naïeve idioot
Er is geen ruimte voor sprookjes
We laten de wolken huilen
En verorberen de zon
Er zijn geen goden die dit aan kunnen zien
Alleen maar mensen

Laatste gedicht Bart van Popering

Alleen maar mensen is het laatste gedicht van Bart van Popering, campusdichter van het jaar 2020. Hij draagt het stokje over aan de nieuwe campusdichter voor 2021: Ebbe Tim Ottens.

Advertentie.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.