Dagboek van een sjaars

Het is een zonnige donderdagochtend en ik sta in de keuken vet van de betegelde wand achter het fornuis te schrobben. Er zijn twee dingen die je moet weten: ten eerste dat ik dit op zijn laatst gisteren had moeten doen. Maar voordat je te hard oordeelt: de rode en gele vlekken kunnen niet van afgelopen week alleen zijn, wat betekent dat iemand hier vorige week helemaal niet heeft schoongemaakt.

Het verwaarlozen van mijn schoonmaakplichten geeft me extra veel schuldgevoel omdat ik weet dat ik mijn huisgenoten gezeik geef als zij nalatig zijn. Ik deel een appartement met twee vrienden van de middelbare school die tevens een stel zijn (geloof me, wat je mening hierover ook is, ik heb hem al gehoord).

Ik weet nog dat we in september verhuisden. Ons verse huishouden klonk als de droom van elke tiener. Het deed denken aan Friends: drie oude vrienden die samen gaan wonen in een appartement. Bereid je voor op gekke avonturen!

Buiten klinkt twee keer een scherpe blaf en door het keukenraam zie ik de buurman over de galerij van de flat lopen op zijn weg naar beneden om zijn hond uit te laten. Ik laat mijn lamme arm even op het fornuis rusten. Als ik iets geleerd heb in mijn tijd hier is het dat ik niet fantastisch goed ben in compromissen. Maar als er iets is wat je moet doen als je huisgenoten net zo koppig zijn als jij, én een coalitie tegen je vormen, dan is het dus precies compromissen sluiten.

‘Ik krijg milde kortsluiting als er acht losse broodclips op het aanrecht liggen’

Ik heb het gevoel dat ik in mijn tijd in Tilburg door een soort magische wasstraat ben geduwd en dat er aan de andere kant een glimmend verse sjaars uit is gekomen. Ze lijkt een nieuwere, coolere versie van mij te zijn. En passief-agressief zijn over een achtergelaten haarborstel klinkt niet als iets wat ze zou doen.

We zijn allemaal gelukkiger sinds ik meer rommel in het huis accepteer, ook al krijg ik milde kortsluiting als er acht losse broodclips op het aanrecht liggen en niemand toegeeft ze daar te hebben neergelegd.

Het gaat harder waaien buiten. Ik doe het keukenraam dicht. Het is een raam waar je harder tegenaan moet duwen dan je instinct aanvankelijk toelaat, maar het geeft karakter. Misschien komt het nog wel tot die Friends-fantasie. Voorlopig neem ik genoegen met de immense voldoening die de smetteloze tegels me geven.

_Advertentie.