Guilty pleasure

Ik heb mijn guilty pleasure ontdekt. Lang dacht ik dat ik er geen had. Ik ben geen bijzonder fan van chocolade, wijn of binge-Netflixen, om maar eens iets te noemen. Mijn guilty pleasure is papier.

Ik hou van het zien en vasthouden van papieren dingen. Of het nu om boeken, tijdschriften, scripties, een kaartje of een sinterklaasgedicht gaat. Pas als ik het fysiek in handen heb, kan ik al mijn zintuigen gebruiken om er het maximale uit te halen.

Als kind al kon ik uren ronddolen in een kantoorboekhandel. Op zoek naar mooie schriftjes en fijne boekjes. Ook geniet ik ervan om een cadeautje in te pakken met ton-sur-ton papier, linten en strikken. Of om een echt kaartje te sturen naar een jarige, zieke, geborene, lustrumvierende of bijna vergeten bekende. Alleen al het kiezen van de nieuwe voorraad kaarten in de winkel is een feestje op zich.

Ik heb de tactiele eigenschappen nodig om te beleven wat ik zie en lees. Ik moet kunnen bladeren om de structuur en daarmee de inhoud van het geschrevene te doorzien. Ik hou ervan wanneer de gekozen lay-out, papiersoort, kleuren, plaatjes en kaft, de inhoud versterken. Ik wil het tussentijds kunnen wegeleggen maar niet uit het oog verliezen. Zodat het blijft roepen ‘lees mij verder!’

Eerder schreef ik voor Univers een column over schermleren versus papierleren. Beiden hebben uiteraard voor- en nadelen, en het moge duidelijk zijn dat voor mij persoonlijk papierleren het wint van schermleren. Een digibeet ben ik evenwel niet, met het online werken blijkt het zeer effectief om mijn digitaal gegeven feedback middels schermdelen te bespreken. De student deelt, wat als bijkomstig voordeel heeft dat hij/zij meer dan ooit in lead is van de meeting.

Naar aanleiding van die column mocht ik het coverartikel schrijven van de eerste online versie van Tekstblad. Al is de betekenis van ‘cover’ bij een online uitgave toch wel anders dan bij een fysieke editie. Mijn coverartikel heeft niet in mijn woonkamer rondgezworven. Ik kan het wel eeuwig online bewaren en een link maken in mijn schrijfportfolio.

Maar heb ik de rest van het tijdschrift ook gelezen? Nee, ik heb het digitaal doorgebladerd en misschien bij enig ander artikel gedacht ‘dat moet ik straks eens even goed lezen’. Maar verder verging het zoals zoveel digitale artikelen: uit het oog, uit het hart.

_Advertentie.