De stad ruikt naar mijn ex

De stad ruikt naar mijn ex. Opvallend regelmatig als ik op de fiets zit herken ik de geur van zijn huis, zijn kleding en van hem. Het is een doorsnee tienerjongensgeur. Dat ik hem zo effectief detecteer ligt aan compatibele antigenen, die dan blijkbaar over het fietspad zweven, als ik het internet mag geloven.

Het zorgt er niet voor dat ik even huilend op de stoep moet gaan liggen, maar natuurlijk zou ik liever hebben dat ik het helemaal niet merk. Dat ik in Amerikaanse feelgood filmstijl na een verhuizing spontaan een ontzettend onafhankelijke sterke vrouw ben geworden zonder band met het verleden.

Het herinnert me er vooral aan hoeveel ik veranderd ben sinds die tijd. Ik ben opgegroeid in een dorp, maar de stad is groot en druk. Ze dwingt je om haar bij te houden en te groeien zoals een goudvis zich aanpast aan het formaat van zijn aquarium.

In een steeds verder verwijderd verleden was ik er vooral mee bezig om zo min mogelijk te bestaan. Niks doen was beter dan het verkeerde (of iets waar enige persoonlijkheid uit bleek) en als andere mensen er geen negatieve mening over mij op nahielden, schoot ik het wel even voor ze voor.

Haar ben ik niet meer. In de stad kon ik opnieuw beginnen zonder de beperkingen van mijn achtergelaten vissenkom, veertig kilometer verderop. De stad maakt het niet uit; ze heeft wel erger gezien dan wat ik met 165 centimeter aan burgerlijkheid kan aanrichten. Dus het is zure ironie, dat de stad die mij een nieuw leven heeft gegeven me blijft herinneren aan een van de meest schrijnende delen van wat eraan voorafging.

Maar misschien was het andersom en was het mijn ex die de geur van de stad droeg. Als een poging tot contact van het universum, met de belofte van betere tijden aan de horizon. Dat de druk die ik 722 dagen lang elke dag zou ervaren mij alleen maar hoger zou doen reiken, zoals twee vingers achter een postelastiek.

Waarin hij niets meer zou zijn dan een gepasseerd leermoment. De details verwaterd in de Piushaven, onverstaanbaar boven het ronken van de auto’s op de Ringbaan. Verloren in de massa, deinend op de symfonie van de Korte Heuvel.

_Advertentie.