‘We hebben studentenpartijen nodig die met de vuist op tafel slaan’
Nog meer magnetrons en goedkoop bier op de campus. Het is heel fijn, maar volgens economiestudent Bram Meulensteen ook wat mager. Hij roept studentenpartijen op om zich nu eens echt hard te maken voor studentenbelangen. ‘Sla met de vuist op tafel, onderneem actie.’

Eindelijk! Ik kan mijn bakje met Spaghetti alla Napoletana met authentieke Italiaanse tomaten opwarmen in gebouwen waar ik dat nooit eerder kon. Daarnaast kan ik na lang wachten nu zowaar op een nat hockeyveld gaan staan, ware het niet dat ik nooit op hockey heb gezeten. Tot slot doet het mijn nachtrust goed dat ik op het Campus café in Tilbury 1, naast de Mensa, eindelijk weer bier kan drinken.
Deze drie punten zijn de voltooide speerpunten van Student Party Front, zo vertelden zij na wat technische mankementen in ons hoorcollege. Ondertussen zit ik met de handen in het haar omdat mijn werkrooster veel eerder definitief gemaakt wordt dan Tilburg University tentamentijden communiceert, en loop ik achterstanden op in vakken waarvan geen digitale colleges beschikbaar zijn.
Begrijp me niet verkeerd. Het is mooi dat er meer faciliteiten gecreëerd worden voor eten. Het is fijn voor mensen die op hockey zitten dat zij nu met meer comfort hun sport kunnen beoefenen. En voor wie hiervan houdt is de DiMiBo op de campus nu gelukkig weer financieel aantrekkelijk, met goudgele versnaperingen voor €1,25. Geen van de drie draagt negatief bij aan de ontwikkeling van Tilburg University of haar studenten. De kater van een borrel op dinsdag is immers inherent aan het bestaan van een student. Maar zijn dit nu echt dé zaken waar een studentenpartij zich mee bemoeit?
Online staan vanzelfsprekend mooi omschreven ambities. Internationalisering en het verbreden van de ruimte en waardering voor studenten die meer willen doen dan louter fulltime in de collegebanken zitten. Maar het voelt erg mager. Studentenpartijen in de hogere beslissingsorganen van de universiteit behoren, denk ik, juist een controlerende functie te vervullen vanuit hun drang naar verandering. Kritische feedback moeten ze geven over de gang van zaken, vanuit de belangen van de studenten.
Hoe studentenpartijen dit dan wel zouden moeten doen? Actie ondernemen! Actief de universiteit in de juiste richting duwen en met de vuist op tafel slaan! Dat doe je niet met containerbegrippenmarketing en mooie woordjes of nieuwe magnetrons. Dat doe je met actiepunten en concrete plannen. Concrete plannen genereren immers resultaat.
Het creëert gezonde competitie, en zet alle partijen ertoe aan de studenten met resultaten én inspirerende visies voor zich te winnen, niet met gebakken lucht. Met een dalend opkomstpercentage bij de medezeggenschapsverkiezingen is het tijd voor resultaat, goed of slecht. Goed resultaat om door te zetten en trots op te zijn, en slecht resultaat om van te leren.
Bram Meulensteen studeert Economie en Bedrijfseconomie aan Tilburg University. Tijdens zijn studententijd, waarin hij eerder de studies Sociologie en Psychologie probeerde, heeft hij een aantal bestuursjaren gedaan.