Lekker de serieuze professional uithangen

Het serieuze volwassen leven is begonnen voor columnist Thomas Kaufmann. En daar hoort geen diepvriespizza maar linzensoep bij. En een schoongeveegd online profiel.

Voor iemand die niet overdreven veel van linzen houdt, eet ik bovengemiddeld veel linzen. Dat komt, zo heb ik na een flinke dosis introspectie besloten, omdat ik linzen associeer met mijn huidige levensfase. De linze is bovenal namelijk een hele serieuze bron van voedsel. Het is het type peulvrucht dat je op een vast tijdstip in een uitgebalanceerde, afgewogen maaltijd tot je neemt.

Bij andere levensfases horen weer andere voedseltypes. Mijn middelbare schooltijd associeer ik met schoolmelk, droge boterhammen en kaasbroodjes. Mijn studententijd bestond dan weer uit pasta pesto, diepvriespizza’s en falafelrollen. Van dat voedsel dat je na een flinke avond stappen nog even snel naar binnen gooit voor je op een belachelijk tijdstip je rommelige kamer in waggelt.

Het is niet het enige aspect van je leven dat meeschuift op het moment dat je een volgende fase van je leven in rolt. Voordat je helemaal student af bent en de grote, boze arbeidsmarkt betreedt, dien je eerst de sporen van je buitensporige studententijd nauwkeurig te wissen. Online laat je verwijzingen naar je verenigingstijd van sites verwijderen, je sociale media krijgen een serieuze make-over of gaan achter een privacyslot en je gaat leeg jargon op LinkedIn plaatsen in de trant van: ‘Ongelooflijk trots op mijn nieuwe baan als random Engelse term.’   

Alles om voor toekomstige werkgevers een soort grijze, degelijke schijn op te houden. Je bereidt je voor op baanbrekende gesprekken bij de waterkoeler over geopolitiek, dividendbelasting en hypotheekrenteaftrek. Je koopt nette kleding. Je kijkt in de spiegel en als je goed je best doet denk je inderdaad de serieuze, volwassen persoon te zien die je zo angstvallig probeert te creëren.

En daar sta ik dan. Een nieuwe werkdag in het onderwijs. Lekker de serieuze professional uithangen, een paar dijken van didactisch verantwoorde superlessen neerzetten en als het meezit in de namiddag nog even met wat uitdagende groepsprocessen aan de slag.

De eerste les van de dag voelt nog niet super professioneel. Mijn havo 4 heeft mijn columns gevonden en wil weten of ik echt porno keek tijdens college. ‘Beter lezen jongens, daarom is leesvaardigheid zo belangrijk!’ Even later baan ik me vermoeid een weg richting pauzeruimte. Daar kan ik tenminste even met wat gelijkgestemde pedagogen in conclaaf over de nuances van het vak.

‘Thomas!’ roept een leidinggevende enthousiast, ‘hoe vaak denk jij aan het Romeinse rijk?’

Zuchtend begin ik aan mijn linzensoep. Ik vind het niet lekker.

_Advertentie.