Ik ben opgelucht dat mijn actieve studententijd achter me ligt

De introductieweek, ach, wat een mooie tijd was dat toch. Met nostalgie kijkt Thomas Kaufmann terug op zijn studententijd. Al heeft hij er ook zo zijn bedenkingen bij. ‘Wil ik wel geconfronteerd worden met mijn vroegere zelf?’

U zult me wel niet op mijn blauwe ogen geloven, maar afgelopen TOP-week heb ik mezelf zien lopen. Op een afstand weliswaar, maar ik weet zeker dat ik het was. Een jongere versie, die nog dat studentenmatje had met twee van die wipschansjes aan de zijkant.

De TOP-outfit was ook hetzelfde: oranje zwemvest met een ruime zwembroek eronder. Ideaal in zo’n befaamde zweetweek. Hoe dichter ik mijn doppelganger/luchtspiegeling naderde, hoe meer ik verviel in een soort TOP-nostalgie.

Naar die keer dat alle mentoren op het TOP-introductieweekend een dijk van een kater hadden en met het schaamrood op de kaken moesten luisteren naar een vrij aangrijpende presentatie van de Anonieme Alcoholisten, of die keer dat ik op een tafel bij Olof uit mijn zwembroek scheurde en er tot grote hilariteit van mijn groepje een rol duct tape bijgehaald moest worden om het decorumverlies nog enigszins te beperken.

Sowieso een prachtig fenomeen, de TOP-week. Alles wat met studenten van doen heeft werkt samen om een zo leuk mogelijke versie van Tilburg te laten zien. Alsof Tilburg als geheel geauditeerd wordt en iedereen er belang bij heeft om te doen alsof alles altijd op rolletjes verloopt in de lelijkste stad van Nederland.

Als TOP-mentor voel je je helemaal de koning te rijk. De nieuwe studenten lopen als makke schapen achter je aan en kijken met open mond toe hoe jij elke vage kennis die je tegenkomt in de armen valt alsof het een lang verloren vriend is.

Het werd steeds drukker en ik moest mijn uiterste best doen om me nog te kunnen volgen. Ik herkende steeds meer. De pockies die boven de zwembroek uitstaken, de geïmproviseerde bandana die ik tijdens dit soort activiteiten altijd droeg. Ik wilde mijn hand al uitstrekken, toen ik toch begon te aarzelen.

Wil ik wel geconfronteerd worden met mijn vroegere zelf? Ik heb genoten van mijn actieve studententijd, maar ik ben ergens ook wel opgelucht dat die inmiddels achter me ligt.

Nog voor ik goed en wel mijn beslissing heb genomen komt een jongen zijn kant opgelopen. ‘Pikkestein, goed om je te zien ouwe. Doe maar even geen hand, ik heb net effe goed mijn rug gesnoten en er was geen zeep om af te wateren. Biertje?’

Een illusie armer liep ik door.

Dat kapsel is één ding, maar als bedaagde bijna-dertiger kan ik mezelf dat taaltje niet vergeven.

_Advertentie.